Vrijdag 20 januari, 2023
Mijn eerste blog van 2023! Waar ik eigenlijk van plan was thuis eerst de boel weer op orde te brengen voordat ik een blog zou publiceren, heb ik het plan maar even omgedraaid. Eerst lekker van me afschrijven en morgen starten met het opruimen van de vakantiebende.
We zijn echt nét terug met de auto uit Nederland. Nog vol optimisme van de vele mooie bezoekjes en gesprekken, vermoeid van de autorit (het blijft een uitdaging om 1800 km af te leggen met twee beweeglijke kids op de achterbank). Maar man.. het was leuk! Eerlijk: vooraf was ik oprecht benieuwd hoe ik het zou vinden: op vakantie in Didam, waar ik ben opgegroeid. Zou er toch heimwee voor de dag komen? Wat roept het voor een gevoel op?
Opgelucht kan ik mededelen: Wat is Nederland leuk als vakantieland! Maar man… wat is Nederland ook volgebouwd! Niet dat ik dat niet wist en ja, van Roemenië valt ook genoeg te zeggen. Regelmatig krijg ik vanuit Nederland vol lof en respect voor wat wij doen. Bij deze: alle respect voor jullie daar in Nederland! Laat mij maar lekker een scharrelkip zijn!
Even voor degene die mijn blogverhalen al maanden (misschien al wel jaren) lezen: ik wens niet een scharrelkip te zijn zoals de onze het afgelopen jaar (dan zou ik immers mijn leven beu zijn 😉 ). En ik heb ook niet het verlangen hier en daar te scharrelen bij andere kerels trouwens. De ruimte thuis: daar zijn we echt heel blij mee. De ruimte om af en toe de boel even overhoop te gooien en plannen te wijzigen, de ruimte om op ons gevoel af te gaan, de ruimte om hard te vallen en weer op te staan, ruimte om een geschreven bedrijfsplan (waar we wekenlang mee bezig zijn geweest, toen we nog in NL woonden) weg te gooien. Gewoon… lekker scharrelen op eigen terrein, waar we ons op ons gemak voelen en onszelf zijn.
En zo rond huppend, struikelend, opkrabbelend en kakelend uiteraard, komen er steeds weer hernieuwde ideeën wat we willen doen en hoe we dat gaan aanpakken. Waar we het eerste half jaar na onze emigratie veel op onszelf waren aangewezen, is nu al wel duidelijk dat ons sociale netwerk zich langzaam maar zeker begint uit te breiden. We waren vandaag nog maar net de grens over, toen een kennis van ons al belde: of we nog stenen nodig hadden om mee te bouwen. Zijn moeder gaat wat afbreken bij haar thuis en hij dacht dat wij er misschien wel belang bij zouden hebben. Natuurlijk: kom maar op!
Nagenietend van de afgelopen weken en de fijne feestdagen die we hier in Palatca hebben gevierd; jeuken onze handen ook weer om te beginnen. Wat 2023 ons gaat brengen? Vast veel nieuwe belevenissen die ik graag met jullie deel.
En Nederland… al vind ik je als land erg vol (vol & te weinig woonruimte voor velen..): wat wonen er toch veel leuke mensen daar! Voor degene die we hebben ontmoet: bedankt! Dankzij jou was het voor ons een onvergetelijke tijd. Nog een bijzonder bedankje voor een anonieme bewonderaar van ons. Van jouw bijdrage gaan we zeker wat struiken/planten en/of bomen kopen voor op ons terrein. Waar ik een paar jaar geleden waarschijnlijk stad en land was afgegaan om te achterhalen wie jij zou zijn, vind ik het nu juist mooi zo; bedankt!
En als laatste een dikke knuffel voor mensen die ons graag nog even gezien of gesproken hadden. 23 bezoekjes in anderhalve week tijd, waren voor ons de max. Voel je vrij ons te mailen, appen of bellen!
Tot gauw (waar ik kan schrijven over de eerste klussen die we aangepakt hebben).
Fijn weekend!
We zijn echt nét terug met de auto uit Nederland. Nog vol optimisme van de vele mooie bezoekjes en gesprekken, vermoeid van de autorit (het blijft een uitdaging om 1800 km af te leggen met twee beweeglijke kids op de achterbank). Maar man.. het was leuk! Eerlijk: vooraf was ik oprecht benieuwd hoe ik het zou vinden: op vakantie in Didam, waar ik ben opgegroeid. Zou er toch heimwee voor de dag komen? Wat roept het voor een gevoel op?
Opgelucht kan ik mededelen: Wat is Nederland leuk als vakantieland! Maar man… wat is Nederland ook volgebouwd! Niet dat ik dat niet wist en ja, van Roemenië valt ook genoeg te zeggen. Regelmatig krijg ik vanuit Nederland vol lof en respect voor wat wij doen. Bij deze: alle respect voor jullie daar in Nederland! Laat mij maar lekker een scharrelkip zijn!
Even voor degene die mijn blogverhalen al maanden (misschien al wel jaren) lezen: ik wens niet een scharrelkip te zijn zoals de onze het afgelopen jaar (dan zou ik immers mijn leven beu zijn 😉 ). En ik heb ook niet het verlangen hier en daar te scharrelen bij andere kerels trouwens. De ruimte thuis: daar zijn we echt heel blij mee. De ruimte om af en toe de boel even overhoop te gooien en plannen te wijzigen, de ruimte om op ons gevoel af te gaan, de ruimte om hard te vallen en weer op te staan, ruimte om een geschreven bedrijfsplan (waar we wekenlang mee bezig zijn geweest, toen we nog in NL woonden) weg te gooien. Gewoon… lekker scharrelen op eigen terrein, waar we ons op ons gemak voelen en onszelf zijn.
En zo rond huppend, struikelend, opkrabbelend en kakelend uiteraard, komen er steeds weer hernieuwde ideeën wat we willen doen en hoe we dat gaan aanpakken. Waar we het eerste half jaar na onze emigratie veel op onszelf waren aangewezen, is nu al wel duidelijk dat ons sociale netwerk zich langzaam maar zeker begint uit te breiden. We waren vandaag nog maar net de grens over, toen een kennis van ons al belde: of we nog stenen nodig hadden om mee te bouwen. Zijn moeder gaat wat afbreken bij haar thuis en hij dacht dat wij er misschien wel belang bij zouden hebben. Natuurlijk: kom maar op!
Nagenietend van de afgelopen weken en de fijne feestdagen die we hier in Palatca hebben gevierd; jeuken onze handen ook weer om te beginnen. Wat 2023 ons gaat brengen? Vast veel nieuwe belevenissen die ik graag met jullie deel.
En Nederland… al vind ik je als land erg vol (vol & te weinig woonruimte voor velen..): wat wonen er toch veel leuke mensen daar! Voor degene die we hebben ontmoet: bedankt! Dankzij jou was het voor ons een onvergetelijke tijd. Nog een bijzonder bedankje voor een anonieme bewonderaar van ons. Van jouw bijdrage gaan we zeker wat struiken/planten en/of bomen kopen voor op ons terrein. Waar ik een paar jaar geleden waarschijnlijk stad en land was afgegaan om te achterhalen wie jij zou zijn, vind ik het nu juist mooi zo; bedankt!
En als laatste een dikke knuffel voor mensen die ons graag nog even gezien of gesproken hadden. 23 bezoekjes in anderhalve week tijd, waren voor ons de max. Voel je vrij ons te mailen, appen of bellen!
Tot gauw (waar ik kan schrijven over de eerste klussen die we aangepakt hebben).
Fijn weekend!