Palatca, vrijdag 4 november 2022
19. Kom maar op met die maandag!
Waar ik in Nederland nogal eens de neiging had “te doen alsof alles op orde was” (geen flauw idee overigens of deze pogingen ook echt gelukt zijn), is dat hier onmogelijk. Wanneer het thuis drukker is, dingen anders gaan dan gepland en er soms even geen overzicht voor onszelf is, dan is dat duidelijk te zien voor de buitenwereld. Schone was ligt klaar om gestreken/opgevouwen te worden, de vloer vraagt zich af wanneer hij geboend wordt en her en der vind je onafgevinkte to do lijstjes liggen. Niets om je zorgen over te maken overigens; ik ga er voor het gemak maar even vanuit dat eenieder zich (gedeeltelijk) in deze situatie herkent.
Vandaag is zo’n dag dat ik me er zelf maar eens aan toegeef. Na een korte nacht (Nóra is weer grieperig), vind ik het wel even best. Alhoewel Nóra niet lekker is, is hele dagen in bed liggen geen optie, want juist dan heeft ze last van nare hoestbuien. Daarom besluiten we aan de knutsel te gaan. Enthousiast bedenk ik me dat we wel eens kunnen gaan natvilten (nooit eerder gedaan met de kids, maar ach.. waarom niet?). De kinderen vinden het geweldig, vooral Tóbiás leeft zich uit. Al snel moet ik het idee loslaten “een mooi bakje te vilten”, want Tóbiás heeft de bak met water, gooit er proppen wol in, schenkt water met wol van de ene naar de andere beker en is in zijn spel overtuigd “lekkere appelsap aan het maken”. Nóra doet een poging een bakje te maken, maar vindt het eigenlijk al genoeg gewoon lekker met haar handen in het sop over de wol te aaien. Doel? Niet bereikt, of toch wel? Want zie ze dan eens heerlijk ontdekken, spelen, genieten en nog een voordeel: door de zogenaamde appelsap die ondertussen ook over de keukenvloer glibbert, kan ik meteen de vloer even poetsen!
Dat toegeven, we worden er steeds beter in en voor elk probleem is er ook wel weer een mogelijkheid van omdenken of om het probleem daadwerkelijk op te lossen. Elk seizoen ontdekken we weer nieuwe klussen waar we vooraf nog niet echt stil bij stonden. Nu het kouder wordt, zoeken dieren warme plekken en lekker eten, zo ook de muizen. En tuurlijk.. Kijkend naar onze schuur waar de vorige eigenaar een keuken heeft geïmproviseerd, was het niet te voorkomen dat hier muizen op visite zouden komen. Maar bewust waren we hier ons nog niet echt van. Dat duurde echter niet lang, een paar weken geleden hoorde we wat geknaag in de muur. We hebben de muizen voor het gemak maar Flip genoemd, zo is er met de kinderen ook gezellig over te kletsen 😉. Ondertussen is een deel van Flip en zijn familie uitgemoord, zijn er al heel wat kieren gedicht in de keuken en wordt de keuken dus wel dagelijks gepoetst en opgeruimd om de boel daar schoon te houden (elk nadeel heeft weer zijn voordeel). De katten Max & Molly lijken nog niet heel erg onder de indruk te zijn (zelfs zij kijken er niet van op! Haha).
Over dieren gesproken. Toen Adorján me vorige week belde met de mededeling dat “de beer nog steeds in Bontida was” schrok ik wel een beetje. Een paar dagen eerder was er een beer gesignaleerd in het buitengebied van Bontida. Ik deelde dus meteen mijn schrik met Adorján met de vraag waar hij dan nu was, toch niet in het centrum? Meteen kreeg het gesprek een positieve wending, toen het bleek te gaan om de knuffelbeer van Nóra. Zo zie je maar weer.. beren zijn er niet zomaar op de weg 😊.
Met Tóbiás gaat het goed! Na heel wat driftbuien op het schoolplein, omdat hij elke keer weer mee naar huis moest, was hij gisteren erg blij en trots dat ook hij eindelijk naar school kon! Dit klinkt wat vroeg voor Nederlandse begrippen (hij is immers nog lang geen 4), maar de kindergarten is er juist voor de kinderen van 2-5 jaar. Vanaf 6 jaar gaan kinderen naar de basisschool, welke start met de 1e klas (groep 3). Hij heeft het heerlijk gehad!
Jullie moeten er niet aan wennen hoor, dat ik nu wat vaker een blog schrijf. Ik schrijf wanneer ik denk “nu kan ik weer een blog vol maken!”, zo zal er ook vast een keer een tijdje komen dat ik dat gevoel niet heb. “We zien wel!”à Dit is trouwens de meest gebruikte zin van het moment.
Het maakt niet uit hoe het gaat of staat, achteromkijkend zijn we al ver gekomen! Die berg met rotzooi voor onze neus is ook zo weer weggewerkt. En omdat de weekenden vaak het drukste zijn, is de maandag met stip onze favoriete dag. Een nieuw begin van de week, een frisse start, een dag dat vaak veel dingen wel lukken en we vrolijk de week verder instappen. Dit gebeurt ons overigens ook regelmatig op andere dagen, dan zeggen we gekscherend tegen elkaar “het lijkt wel maandag vandaag! “
Het is leven met alles erop en eraan, vallen en opstaan en vooral: gewoon doorgaan, met opgeheven hoofd, klinkende glazen (want kleine successen mogen ook gevierd worden) en genietend van hetgeen wat we hebben. Spijt te zijn verhuisd? Nee absoluut niet, nog altijd ben ik verliefd op Roemenië en geniet ik van ons (chaotische) gezinsleven. Het schrijven van blogverhalen vind ik ook heerlijk, maar dat had je vast al door. Het is schrijven voor de ander over ons leven, maar ook voor mezelf.. Bewustzijn wat we allemaal meemaken! (En dan is het vaak nog maar een selectie wat ik op papier zet). Vergeet jij ook niet af en toe even stil te staan?
Fijn weekend!
Vandaag is zo’n dag dat ik me er zelf maar eens aan toegeef. Na een korte nacht (Nóra is weer grieperig), vind ik het wel even best. Alhoewel Nóra niet lekker is, is hele dagen in bed liggen geen optie, want juist dan heeft ze last van nare hoestbuien. Daarom besluiten we aan de knutsel te gaan. Enthousiast bedenk ik me dat we wel eens kunnen gaan natvilten (nooit eerder gedaan met de kids, maar ach.. waarom niet?). De kinderen vinden het geweldig, vooral Tóbiás leeft zich uit. Al snel moet ik het idee loslaten “een mooi bakje te vilten”, want Tóbiás heeft de bak met water, gooit er proppen wol in, schenkt water met wol van de ene naar de andere beker en is in zijn spel overtuigd “lekkere appelsap aan het maken”. Nóra doet een poging een bakje te maken, maar vindt het eigenlijk al genoeg gewoon lekker met haar handen in het sop over de wol te aaien. Doel? Niet bereikt, of toch wel? Want zie ze dan eens heerlijk ontdekken, spelen, genieten en nog een voordeel: door de zogenaamde appelsap die ondertussen ook over de keukenvloer glibbert, kan ik meteen de vloer even poetsen!
Dat toegeven, we worden er steeds beter in en voor elk probleem is er ook wel weer een mogelijkheid van omdenken of om het probleem daadwerkelijk op te lossen. Elk seizoen ontdekken we weer nieuwe klussen waar we vooraf nog niet echt stil bij stonden. Nu het kouder wordt, zoeken dieren warme plekken en lekker eten, zo ook de muizen. En tuurlijk.. Kijkend naar onze schuur waar de vorige eigenaar een keuken heeft geïmproviseerd, was het niet te voorkomen dat hier muizen op visite zouden komen. Maar bewust waren we hier ons nog niet echt van. Dat duurde echter niet lang, een paar weken geleden hoorde we wat geknaag in de muur. We hebben de muizen voor het gemak maar Flip genoemd, zo is er met de kinderen ook gezellig over te kletsen 😉. Ondertussen is een deel van Flip en zijn familie uitgemoord, zijn er al heel wat kieren gedicht in de keuken en wordt de keuken dus wel dagelijks gepoetst en opgeruimd om de boel daar schoon te houden (elk nadeel heeft weer zijn voordeel). De katten Max & Molly lijken nog niet heel erg onder de indruk te zijn (zelfs zij kijken er niet van op! Haha).
Over dieren gesproken. Toen Adorján me vorige week belde met de mededeling dat “de beer nog steeds in Bontida was” schrok ik wel een beetje. Een paar dagen eerder was er een beer gesignaleerd in het buitengebied van Bontida. Ik deelde dus meteen mijn schrik met Adorján met de vraag waar hij dan nu was, toch niet in het centrum? Meteen kreeg het gesprek een positieve wending, toen het bleek te gaan om de knuffelbeer van Nóra. Zo zie je maar weer.. beren zijn er niet zomaar op de weg 😊.
Met Tóbiás gaat het goed! Na heel wat driftbuien op het schoolplein, omdat hij elke keer weer mee naar huis moest, was hij gisteren erg blij en trots dat ook hij eindelijk naar school kon! Dit klinkt wat vroeg voor Nederlandse begrippen (hij is immers nog lang geen 4), maar de kindergarten is er juist voor de kinderen van 2-5 jaar. Vanaf 6 jaar gaan kinderen naar de basisschool, welke start met de 1e klas (groep 3). Hij heeft het heerlijk gehad!
Jullie moeten er niet aan wennen hoor, dat ik nu wat vaker een blog schrijf. Ik schrijf wanneer ik denk “nu kan ik weer een blog vol maken!”, zo zal er ook vast een keer een tijdje komen dat ik dat gevoel niet heb. “We zien wel!”à Dit is trouwens de meest gebruikte zin van het moment.
Het maakt niet uit hoe het gaat of staat, achteromkijkend zijn we al ver gekomen! Die berg met rotzooi voor onze neus is ook zo weer weggewerkt. En omdat de weekenden vaak het drukste zijn, is de maandag met stip onze favoriete dag. Een nieuw begin van de week, een frisse start, een dag dat vaak veel dingen wel lukken en we vrolijk de week verder instappen. Dit gebeurt ons overigens ook regelmatig op andere dagen, dan zeggen we gekscherend tegen elkaar “het lijkt wel maandag vandaag! “
Het is leven met alles erop en eraan, vallen en opstaan en vooral: gewoon doorgaan, met opgeheven hoofd, klinkende glazen (want kleine successen mogen ook gevierd worden) en genietend van hetgeen wat we hebben. Spijt te zijn verhuisd? Nee absoluut niet, nog altijd ben ik verliefd op Roemenië en geniet ik van ons (chaotische) gezinsleven. Het schrijven van blogverhalen vind ik ook heerlijk, maar dat had je vast al door. Het is schrijven voor de ander over ons leven, maar ook voor mezelf.. Bewustzijn wat we allemaal meemaken! (En dan is het vaak nog maar een selectie wat ik op papier zet). Vergeet jij ook niet af en toe even stil te staan?
Fijn weekend!