18. Fysiek de herfst in
Maandag 24 oktober 2022
In de keuken rondkijkend denk ik terug aan de weken na onze verhuizing. Wekenlang keken we toen naar een stapel ingepakte dozen (eigenlijk fruitkisten), nog geen tijd om alles weer uit te pakken en een plekje te geven. Het gros van het spul is uiteindelijk uitgepakt, een deel staat op zolder te verstoffen en onzeker af te wachten “beland ik uiteindelijk op de afvalberg of mag ik nog een ronde meedraaien met de familie?” niemand die hen hier een antwoord op kan geven.
Nu staat diezelfde keuken weer vol met dozen en tassen. Dit keer met groente uit de tuin. De eerste nacht met vorst hebben we gehad, de kelder staat zo goed als vol en we vonden het zonde om alles kapot te laten vriezen. Dus hup.. in de keuken maar ermee. De komende week zullen we weer een paar rondes wecken om het eten zo voor langere tijd te kunnen bewaren.
Ondertussen betrap ik mezelf er elke keer weer op dat -elke keer wanneer ik langs het aanrecht loop- ik automatisch naar de bak met tomaten grijp om er één op te eten. Nog nooit heb ik in één zomer zoveel tomaten gegeten. In Nederland wonende, vond ik het vervelend dat het bakje zo snel op was en gunde ik mezelf niet wekelijks nieuwe tomaten. Nu met eigen oogst konden we eten wat we wilden, tomaten waren er in overvloed. Toch irriteert het me een beetje nu: elke keer wanneer ik automatisch, zonder honger te hebben, weer een t omaatje naar binnen werk. Dit zijn dan echt die laatste tomaten van dit jaar!
Het is de eerste keer sinds jaren dat ik de herfst zo bewust meemaak. Het uithalen van de groenten, de temperatuurverschillen op één dag, de natuur die zoveel kleuren heeft. Het is mooi, bijzonder. Het is letterlijk omschakelen van de zomer naar de herfst en maakt ons bewust dat de winter voor de deur staat.
Rondom huis werken we door als bezige bijtjes. We schilderden onze poort (waardoor de entree er opeens echt een stuk netter uit ziet) we plantten een rijtje lavendelplanten naast de oprit en zijn ondertussen tuinslangen en pompen aan het opruimen (voordat er een keer echt veel vorst deze kant op komt). Het blijft stap voor stap.. maar het zijn mooie stappen! 😉
Gisteren was daar eindelijk het moment. De nieuwe auto (een Honda Jazz uit 2002) stond nog in Bontida, nadat het bij de garage allemaal nét wat langer duurde dan gepland (hallo Roemenië), na het bezoek aan (schoon)ouders, reed ik terug in de Honda. Bijna thuis komt er een herrie uit die bak! Een plaat bleek los onder de auto te hangen, welke klepperde op de weg tijdens het rijden *zucht*. Vandaag maar even naar kijken om het op te lossen.. of morgen. We zien wel, eerst ook nog wat andere klusjes uitvoeren.
Wie wel eens dubbelfris druivensap drinkt of iets in die richting: ik kan je vertellen dat er een wereld met verschil is met een glaasje echte druivensap. Dit weekend kregen we een fles pure druivensap. En nee.. echt geen wijn! De druivensap was heerlijk, vol van smaak, zonder extra zoetstoffen. Het was echt heel lekker. Wel vroegen we ons meteen af: wie heeft ooit bedacht dat druivensap van bijvoorbeeld dubbelfris naar druif smaakt? Dat is dus niet zo.
Waar Roemenië voor veel mensen bekend staat als arm land. Kan ik je vertellen dat het rijk is op het gebied van voedsel. Een ander soort rijkdom, maar met de mooie natuur en tradities geeft dat een goed gevoel, het is en blijft genieten!
Zo; klaar.. Gauw het blog even online gooien en dan door naar de keuken. De kachel moet aangestoken worden en de tafel gedekt.
Een nieuwe week staat voor de deur, wat we gaan doen? We weten het niet precies, maar werk is er genoeg!
Alle goeds voor jou, fijne week!
Nu staat diezelfde keuken weer vol met dozen en tassen. Dit keer met groente uit de tuin. De eerste nacht met vorst hebben we gehad, de kelder staat zo goed als vol en we vonden het zonde om alles kapot te laten vriezen. Dus hup.. in de keuken maar ermee. De komende week zullen we weer een paar rondes wecken om het eten zo voor langere tijd te kunnen bewaren.
Ondertussen betrap ik mezelf er elke keer weer op dat -elke keer wanneer ik langs het aanrecht loop- ik automatisch naar de bak met tomaten grijp om er één op te eten. Nog nooit heb ik in één zomer zoveel tomaten gegeten. In Nederland wonende, vond ik het vervelend dat het bakje zo snel op was en gunde ik mezelf niet wekelijks nieuwe tomaten. Nu met eigen oogst konden we eten wat we wilden, tomaten waren er in overvloed. Toch irriteert het me een beetje nu: elke keer wanneer ik automatisch, zonder honger te hebben, weer een t omaatje naar binnen werk. Dit zijn dan echt die laatste tomaten van dit jaar!
Het is de eerste keer sinds jaren dat ik de herfst zo bewust meemaak. Het uithalen van de groenten, de temperatuurverschillen op één dag, de natuur die zoveel kleuren heeft. Het is mooi, bijzonder. Het is letterlijk omschakelen van de zomer naar de herfst en maakt ons bewust dat de winter voor de deur staat.
Rondom huis werken we door als bezige bijtjes. We schilderden onze poort (waardoor de entree er opeens echt een stuk netter uit ziet) we plantten een rijtje lavendelplanten naast de oprit en zijn ondertussen tuinslangen en pompen aan het opruimen (voordat er een keer echt veel vorst deze kant op komt). Het blijft stap voor stap.. maar het zijn mooie stappen! 😉
Gisteren was daar eindelijk het moment. De nieuwe auto (een Honda Jazz uit 2002) stond nog in Bontida, nadat het bij de garage allemaal nét wat langer duurde dan gepland (hallo Roemenië), na het bezoek aan (schoon)ouders, reed ik terug in de Honda. Bijna thuis komt er een herrie uit die bak! Een plaat bleek los onder de auto te hangen, welke klepperde op de weg tijdens het rijden *zucht*. Vandaag maar even naar kijken om het op te lossen.. of morgen. We zien wel, eerst ook nog wat andere klusjes uitvoeren.
Wie wel eens dubbelfris druivensap drinkt of iets in die richting: ik kan je vertellen dat er een wereld met verschil is met een glaasje echte druivensap. Dit weekend kregen we een fles pure druivensap. En nee.. echt geen wijn! De druivensap was heerlijk, vol van smaak, zonder extra zoetstoffen. Het was echt heel lekker. Wel vroegen we ons meteen af: wie heeft ooit bedacht dat druivensap van bijvoorbeeld dubbelfris naar druif smaakt? Dat is dus niet zo.
Waar Roemenië voor veel mensen bekend staat als arm land. Kan ik je vertellen dat het rijk is op het gebied van voedsel. Een ander soort rijkdom, maar met de mooie natuur en tradities geeft dat een goed gevoel, het is en blijft genieten!
Zo; klaar.. Gauw het blog even online gooien en dan door naar de keuken. De kachel moet aangestoken worden en de tafel gedekt.
Een nieuwe week staat voor de deur, wat we gaan doen? We weten het niet precies, maar werk is er genoeg!
Alle goeds voor jou, fijne week!