12. (ver)wacht niet, maar ga ervoor!
Zondag 13 augustus, 2023
Terwijl buiten de zon schijnt, zitten wij voor de verandering een keer lekker binnen. De kinderen hangen op de bank en kijken tv, ik typ mijn blogverhaal en.. alle respect voor Adorján: hij staat vandaag op een markt om koeken te verkopen. In de zomerperiode zijn er veel dorpsfeesten op zondag en dat zijn voor ons mooie markten om te verkopen, want eerlijk… van de oude dorpslui moeten we het wel hebben! Zij vinden het leuk om de traditionele koeken te kopen en thuis weer uit te delen aan familie.
Een huisje van koek
Aan de koekenbusiness dus! Het lijkt haast wel Kerst. Van de week hadden we een huisje van koek! Niet letterlijk natuurlijk. Door verschillende markten die de komende periode week achter elkaar plaatsvinden, moesten we een voorraad koeken maken. 2000 koeken en een kleine keuken/drooghok vraagt om aanpassing, want… waar laat je al die koeken? We besloten dat in huis het beste zou zijn, hier is nog geen muis gespot en de honden komen ook niet in de woonkamer om een smaaktest uit te voeren. Het leek haast weer even alsof we zouden verhuizen (lieve help.. hier denken we niet aan hoor!). Voor degene die zich afvragen of we nog wel slapen met al dat werk: het slapen gaat juist extra goed nu! En… de afgelopen week had ik dagelijks een medewerkster over de vloer die me hielp met de koeken: zij zorgt dan dat koeken geverfd worden, ingepakt of dat stickers gestempeld worden: ik zorg voornamelijk voor de decoratie zelf. Nog altijd veel werk, maar het scheelt veel dat die extra werkzaamheden door een ander gedaan worden.
Onze open dag
Terug in de tijd.. het is alweer twee weken geleden dat onze eerste : “Open Garden” plaatsvond. We vonden het best spannend en hadden echt geen flauw idee hoeveel mensen er zouden komen. Het aantal mensen was niet hoog, we hadden eigenlijk gehoopt dat er wat meer mensen uit het dorp zouden komen, maar die drempel blijkt nog aan de hoge kant. Desalniettemin was het een heerlijke dag en voor ons waardevol. Zo’n dag dat je beseft wat je hebt neergezet in anderhalf jaar tijd, waarin anderen oprechte interesse tonen en je plannen interessant vinden. Qua activiteiten kon ik even lekker los gaan, een muziekmuur, blotevoetenpad en een paar lieve (Nederlandse) kennissen hier uit Roemenië kwamen helpen met de verkoop van onze producten en het aanbieden van crea workshops.
Er komt zeker een volgende editie, misschien deze winter al! Het inspireert niet alleen de bezoekers op zo’n dag, maar het geeft onszelf ook nieuwe inspiratie, energie en ideeën.
Onszelf aanpassen, doen we constant als mens
Toen ik van de week met een vriendin belde, zei zij me “we passen ons allemaal constant aan, alhoewel die basissituatie waarin je je moet aanpassen voor elk mens weer anders is”. En zo is het precies: ons basisplan van een paar jaar geleden: daar klopt echt niets meer van. Maar maakt dat uit? We leven in het nu, soms is het stressen en rennen, vliegen en ligt de rommel overal. Een andere dag lijkt ons leventje weer perfect, alles op orde, volgens “plan”. We genieten ervan, dat is een ding wat zeker is!
Nieuwtjes van ons erf:
Genoeg nieuwtjes op een rij.. bij deze de belofte: op het volgende blogverhaal laat ik jullie niet zo lang wachten!
Een huisje van koek
Aan de koekenbusiness dus! Het lijkt haast wel Kerst. Van de week hadden we een huisje van koek! Niet letterlijk natuurlijk. Door verschillende markten die de komende periode week achter elkaar plaatsvinden, moesten we een voorraad koeken maken. 2000 koeken en een kleine keuken/drooghok vraagt om aanpassing, want… waar laat je al die koeken? We besloten dat in huis het beste zou zijn, hier is nog geen muis gespot en de honden komen ook niet in de woonkamer om een smaaktest uit te voeren. Het leek haast weer even alsof we zouden verhuizen (lieve help.. hier denken we niet aan hoor!). Voor degene die zich afvragen of we nog wel slapen met al dat werk: het slapen gaat juist extra goed nu! En… de afgelopen week had ik dagelijks een medewerkster over de vloer die me hielp met de koeken: zij zorgt dan dat koeken geverfd worden, ingepakt of dat stickers gestempeld worden: ik zorg voornamelijk voor de decoratie zelf. Nog altijd veel werk, maar het scheelt veel dat die extra werkzaamheden door een ander gedaan worden.
Onze open dag
Terug in de tijd.. het is alweer twee weken geleden dat onze eerste : “Open Garden” plaatsvond. We vonden het best spannend en hadden echt geen flauw idee hoeveel mensen er zouden komen. Het aantal mensen was niet hoog, we hadden eigenlijk gehoopt dat er wat meer mensen uit het dorp zouden komen, maar die drempel blijkt nog aan de hoge kant. Desalniettemin was het een heerlijke dag en voor ons waardevol. Zo’n dag dat je beseft wat je hebt neergezet in anderhalf jaar tijd, waarin anderen oprechte interesse tonen en je plannen interessant vinden. Qua activiteiten kon ik even lekker los gaan, een muziekmuur, blotevoetenpad en een paar lieve (Nederlandse) kennissen hier uit Roemenië kwamen helpen met de verkoop van onze producten en het aanbieden van crea workshops.
Er komt zeker een volgende editie, misschien deze winter al! Het inspireert niet alleen de bezoekers op zo’n dag, maar het geeft onszelf ook nieuwe inspiratie, energie en ideeën.
Onszelf aanpassen, doen we constant als mens
Toen ik van de week met een vriendin belde, zei zij me “we passen ons allemaal constant aan, alhoewel die basissituatie waarin je je moet aanpassen voor elk mens weer anders is”. En zo is het precies: ons basisplan van een paar jaar geleden: daar klopt echt niets meer van. Maar maakt dat uit? We leven in het nu, soms is het stressen en rennen, vliegen en ligt de rommel overal. Een andere dag lijkt ons leventje weer perfect, alles op orde, volgens “plan”. We genieten ervan, dat is een ding wat zeker is!
Nieuwtjes van ons erf:
- Met Lotta & Bobbie gaat het goed! Lotta loopt inmiddels niet meer constant weg en wordt telkens weer heel blij als ze ons ziet. En nóg leuker, Lotta en Bobbie zijn echte maatjes geworden, spelen veel samen: mooi om te zien!
- In huis zijn we flink aan de opruim, want eerlijk: we hebben er ondertussen een beetje spijt van dat we een hele vrachtwagen spullen mee hebben genomen met onze verhuizing. Steeds meer spullen verhuizen nu naar zolder (less is more!), in 2024 ga ik de zolder opruimen en spullen echt wegdoen!
- Spontane plannen, daar houden we van! Dus toen we pas gebeld werden of we nog interesse hadden in een paar strobalen, dachten we.. “zullen we er nu voor gaan? “ en hop: zie daar achter in de tuin 200 balen staan, daar hopen we mee te gaan bouwen (waarschijnlijk in het voorjaar). Een huisje van stro en leem, hoe leuk?!
- In dat strohuis willen we mensen ontvangen voor het aanbieden van workshops of bijvoorbeeld bij aanvang voor een rondleiding. Tevens is het ook een soort test, want ooit willen we een heel huis van stro bouwen 😉.
- Ondertussen eten en drinken we uit eigen tuin: tomaten, aubergines, paprika’s, bieten, ui, knoflook, pruimen, bonen, amarant, oost- indische kers, appelcider, kamillethee, muntthee en… nu vergeet ik vast wat.
- De kinderen hebben overigens nog steeds zomervakantie, heerlijk! Op de vraag of ze het missen om naar school te gaan zei Nóra: “Ja mam! Ik mis de juf en het maken van tekeningen daar op school” waarop Tóbiás zei: “Ik mis school niet mam, tekenen doe ik thuis wel”. Duidelijk.. het siert de kinderen overigens. Nóra houdt van die structuur, voorspelbaarheid en is graag in de omringt door volwassenen, Tóbiás houdt van het avontuur, ontdekken, buiten smerig worden van de modder en redt zich alleen prima (tenminste.. bijna altijd 😉).
Genoeg nieuwtjes op een rij.. bij deze de belofte: op het volgende blogverhaal laat ik jullie niet zo lang wachten!