9. Geen regenboog zonder regen
Vrijdag 16 juni 2023
Van zon tot regen, van warm tot kou, school, weekend.. nu zomervakantie. De koeken, tuin, bijen, het huishouden, visites, nieuwe contacten.. geen dag is hier hetzelfde op ons erf. Wanneer we druk zijn met het ene, is er (logischerwijs) minder tijd voor het andere. Zo waren we druk met de koeken, waardoor onze tuin nu verwilderd lijkt en er even geen tijd was om te schrijven op onze site.
Die wildernis is juist ook wel weer mooi vinden we. Er bloeien mooie kruiden, palm- en boerenkool van vorig jaar zijn bijna klaar om zaden van te oogsten, de walnotenboom zit alweer vol noten. En nu het al een behoorlijk aantal dagen regent, is het vrij gemakkelijk onkruid te wieden, mits dat lukt qua tijd natuurlijk.
Zo balanceren we de weken door, waarbij het een uitdaging blijft in balans te blijven.
Focussen we onszelf op de tuin, dan verliezen we evenwicht, investeren minder tijd in koeken en zijn er dus minder inkomsten. Anderzijds is die tijd in de tuin nodig om straks ook te kunnen oogsten uiteraard. Om de balans tussen werk en rust niet te vergeten (daar zitten we nog wel eens in onbalans.. 😉 ).
Uit de tunnel oogsten we de eerste komkommers (augurkjes), de groene tomaten hangen aan de planten en de aubergineplanten staan in bloei. Buiten groeit de ui, knoflook, suikermais, rode bieten, courgettes, pompoenen en bonen. De komkommers en koolplanten zijn deels opgegeten door slakken. Heeeeeel erg veel slakken. Want ook zij zijn blij met de mulchlaag, regen in combinatie met de warmte. Evenals de hazelworm, daar hebben we er ook meerdere van gespot (wat mooi is!) De bijen doen goed hun best, vliegen op en af met nectar, de raten zijn voor de helft gevuld. We kijken het nog even aan of we kunnen honing slingeren of niet.
En zo gaan onze dagen voorbij. Alhoewel we soms het gevoel hebben even stil te staan (eigenlijk hadden we al willen uitbreiden met bouwen), ontwikkelen we ons allemaal met de dag. De kinderen groeien en bewegen mee. Wat zijn we trots op hen (en ja, dan horen we eigenlijk ook gewoon trots op onszelf te zijn). Vandaag hadden we de afsluiting van het schooljaar, waarbij zowel Tóbiás als Nóra erg netjes deelnamen, zo knap!
De kinderen hebben nu tot ergens in september vrij. Daar keek ik vorig jaar tegenop herinner ik me. Maar voor ik het wist, was de zomer voorbij. Dit jaar kijk ik er naar uit. Hoewel het soms best jongleren wordt met alle werkzaamheden, vinden we het ook erg fijn als gezin tijd door te brengen en nieuwe avonturen te beleven. Kom maar op met die zomer!
Nieuws uit de tuin:
Progressie maken we dus zeker, al is dit op ons erf misschien nog niet zo zichtbaar. Sloerig an.. ’t komt vanzelf goed, en is dat niet morgen, dan overmorgen maar 😉
Die wildernis is juist ook wel weer mooi vinden we. Er bloeien mooie kruiden, palm- en boerenkool van vorig jaar zijn bijna klaar om zaden van te oogsten, de walnotenboom zit alweer vol noten. En nu het al een behoorlijk aantal dagen regent, is het vrij gemakkelijk onkruid te wieden, mits dat lukt qua tijd natuurlijk.
Zo balanceren we de weken door, waarbij het een uitdaging blijft in balans te blijven.
Focussen we onszelf op de tuin, dan verliezen we evenwicht, investeren minder tijd in koeken en zijn er dus minder inkomsten. Anderzijds is die tijd in de tuin nodig om straks ook te kunnen oogsten uiteraard. Om de balans tussen werk en rust niet te vergeten (daar zitten we nog wel eens in onbalans.. 😉 ).
Uit de tunnel oogsten we de eerste komkommers (augurkjes), de groene tomaten hangen aan de planten en de aubergineplanten staan in bloei. Buiten groeit de ui, knoflook, suikermais, rode bieten, courgettes, pompoenen en bonen. De komkommers en koolplanten zijn deels opgegeten door slakken. Heeeeeel erg veel slakken. Want ook zij zijn blij met de mulchlaag, regen in combinatie met de warmte. Evenals de hazelworm, daar hebben we er ook meerdere van gespot (wat mooi is!) De bijen doen goed hun best, vliegen op en af met nectar, de raten zijn voor de helft gevuld. We kijken het nog even aan of we kunnen honing slingeren of niet.
En zo gaan onze dagen voorbij. Alhoewel we soms het gevoel hebben even stil te staan (eigenlijk hadden we al willen uitbreiden met bouwen), ontwikkelen we ons allemaal met de dag. De kinderen groeien en bewegen mee. Wat zijn we trots op hen (en ja, dan horen we eigenlijk ook gewoon trots op onszelf te zijn). Vandaag hadden we de afsluiting van het schooljaar, waarbij zowel Tóbiás als Nóra erg netjes deelnamen, zo knap!
De kinderen hebben nu tot ergens in september vrij. Daar keek ik vorig jaar tegenop herinner ik me. Maar voor ik het wist, was de zomer voorbij. Dit jaar kijk ik er naar uit. Hoewel het soms best jongleren wordt met alle werkzaamheden, vinden we het ook erg fijn als gezin tijd door te brengen en nieuwe avonturen te beleven. Kom maar op met die zomer!
Nieuws uit de tuin:
- Pas hadden we weer “wild” op bezoek bij de kippen. Dit keer was het ikzelf. Tijdens het vangen van één eigenwijze kip struikelde ik, de kip overleefde dit helaas niet. Voor de bezorgde mensen: met mij gaat het prima hoor (ik ben er verzekerd van dat er behoorlijk wat lezers zijn die hier niet van op kijken.. Zoiets overkomt me wel vaker).
- Met de auto reden we pas een uil aan (Geen Wilma actie.. Adorján zat achter het stuur 😊), wonderlijk overleefde de uil het ongeluk. Enkel zijn kop zat klem in de auto. Adorján wist hem te bevrijden, het beestje maakte het meteen al goed!
- Om meer pauze te kunnen houden, hebben we een terrasje ingericht in onze voortuin! Handig om in balans te kunnen blijven 😉
- Adorján heeft ondertussen allerlei miniprojecten lopen. Hij maakte al smeerwortelgier, brandnetelgier, hij probeert overigens zoveel mogelijk regenwater op te vangen, in de boomgaard maakte hij een rug van takken en grond om daarop groenten te kweken (ik vraag hem nog even na hoe dit ook alweer heet), hij is begonnen met het kweken van zijn eigen micro-organismen om de bodem te verbeteren. Hij observeert planten, de bodem, maakt plannen voor ons voedselbos… lekker bezig die koekenbakkende alleskunner van ons!
- Sinds pas zijn we 6 parelhoenders rijker. De beesten zijn meteen al geïntegreerd. Waar we bij allen van één vleugel de veren wat korter knipten, zaten er binnen een paar dagen al een paar parelhoenders hoog in de boom en waren een ander paar hoenders ontsnapt. Geïntegreerd dus: past precies bij onze chaos! haha.
Progressie maken we dus zeker, al is dit op ons erf misschien nog niet zo zichtbaar. Sloerig an.. ’t komt vanzelf goed, en is dat niet morgen, dan overmorgen maar 😉