Opgeweckt de zomer tegemoet
Didam, 11 juni 2021
Hoewel de titel je misschien aan heel andere dingen doet denken, gaat dit blog niet over mijn bevallingsverhalen. Nog ruim anderhalve maand te gaan en dan gaan we eindelijk weer naar Roemenië. We zijn al begonnen met wat voorbereidingen, want laat ik eerlijk zijn: met die twee energieke kinderen van ons, wordt de autorit al een hele uitdaging. Boekjes, kleurpotloden, vertrouwde knuffels en Julia (dé pop van Nóra) mogen absoluut niet ontbreken. En zo staat er al wat meer op ons “meeneemlijstje”.
Die lijstjes, daar hebben we er meer van. Ze helpen ons het hoofd koel te houden. Zo hebben we ook een to-do lijstje voor tijdens ons bezoek aan Roemenië. Naast ontmoetingen met familie en vrienden en het bekijken van de grond/huis, staat de afspraak bij de notaris voor het koopcontract ook al vast. Je leest het al, we gaan er (opgeweckt) vanuit dat alles meezit.
Geregeld krijg ik te horen “maar wat als het tegenzit?”. Geen flauw idee, daar hebben we eigenlijk geen stappenplan voor op dit moment. De afgelopen 7 jaar hebben we vaker op het punt gestaan iets te kopen, soms ging het om stukken grond zonder huis, beplanting, waterleiding of geasfalteerde weg (dat waren trouwens wel hele gave plekken!). Hetgeen wat ons nu erg enthousiast maakt is vooral die boomgaard en de ligging van het dorp. Het idee van een boomgaard/voedselbos speelde al langer. Moet je deze zelf vanaf het begin aanleggen, dan moet je jaren wachten, voor jouw kleine boom of struik iets produceert. Dat er al van alles bloeit en groeit geeft ons dus een kleine voorsprong.
Voorbereidingen.. Mijn nieuwe camera is er trouwens ook een onderdeel van. Ik hou van die eindeloze heuvels in Roemenië, uitzichten, schaapskuddes: het geeft me nu alweer de kriebels. Toen Tóbiás een paar weken geleden mijn vorige (kleine) camera uittestte als stuiterbal (en goh, hij stuiterde dus niet), ging ik meteen opzoek naar een nieuwe parel. Nu flink oefenen, zodat ik mooie foto’s kan maken deze zomer.
Enne de titel? Zelfs die was als een soort reminder voor mezelf. De weckketel ga ik nu gauw uitzetten. Klinkt oldschool he? Er zit trouwens cake in (schrijf ik met een grijns op mijn gezicht.. Wist jij dat je cake kon wecken?)
Tot gauw!
Die lijstjes, daar hebben we er meer van. Ze helpen ons het hoofd koel te houden. Zo hebben we ook een to-do lijstje voor tijdens ons bezoek aan Roemenië. Naast ontmoetingen met familie en vrienden en het bekijken van de grond/huis, staat de afspraak bij de notaris voor het koopcontract ook al vast. Je leest het al, we gaan er (opgeweckt) vanuit dat alles meezit.
Geregeld krijg ik te horen “maar wat als het tegenzit?”. Geen flauw idee, daar hebben we eigenlijk geen stappenplan voor op dit moment. De afgelopen 7 jaar hebben we vaker op het punt gestaan iets te kopen, soms ging het om stukken grond zonder huis, beplanting, waterleiding of geasfalteerde weg (dat waren trouwens wel hele gave plekken!). Hetgeen wat ons nu erg enthousiast maakt is vooral die boomgaard en de ligging van het dorp. Het idee van een boomgaard/voedselbos speelde al langer. Moet je deze zelf vanaf het begin aanleggen, dan moet je jaren wachten, voor jouw kleine boom of struik iets produceert. Dat er al van alles bloeit en groeit geeft ons dus een kleine voorsprong.
Voorbereidingen.. Mijn nieuwe camera is er trouwens ook een onderdeel van. Ik hou van die eindeloze heuvels in Roemenië, uitzichten, schaapskuddes: het geeft me nu alweer de kriebels. Toen Tóbiás een paar weken geleden mijn vorige (kleine) camera uittestte als stuiterbal (en goh, hij stuiterde dus niet), ging ik meteen opzoek naar een nieuwe parel. Nu flink oefenen, zodat ik mooie foto’s kan maken deze zomer.
Enne de titel? Zelfs die was als een soort reminder voor mezelf. De weckketel ga ik nu gauw uitzetten. Klinkt oldschool he? Er zit trouwens cake in (schrijf ik met een grijns op mijn gezicht.. Wist jij dat je cake kon wecken?)
Tot gauw!