8. Thuis in ons eigen huis
Didam, 22 augustus 2021
We zijn alweer een paar dagen terug in Nederland, en dat is best even omschakelen. Waar we vooraf gepland hadden om na drie weken weer terug te gaan naar Didam, konden we er – eenmaal in Palatca slapend- geen genoeg van krijgen en besloten we er een paar dagen extra Roemenië aan vast te plakken: heerlijk!
Na de officiële aankoop, verbleven we nog een kleine week in Bontida. In eerste instantie twijfelden we of het wel handig was al in Palatca te verblijven. De tweekamerwoning (zonder werkende keuken), het achterstallige onderhoud.. we hadden zo onze redenen. Maar het heen en weer reizen vanuit mijn schoonouders maakten de dagen te lang/vermoeiend, daarnaast waren we meteen al verliefd op ons eigen plekkie. Dus al gauw besloten we de boel in te pakken en op eigen terrein te verblijven.
Wat hebben we hiervan genoten zeg! Bijzonder hoe een plek meteen als thuis kan voelen. Een goede sfeer hangt er op het terrein, in het dorp, de prachtige omgeving! Om ons meteen maar in het diepe te gooien, zijn we vanaf dag 1 gaan wandelen door het dorp heen. Zo leer je nog eens mensen kennen (en praatjes gingen toch al rond), we zijn gelukkig hartelijk ontvangen!
Ter voorbereiding op de emigratie volgend jaar, zijn we ook al op bezoek geweest bij de kleuterjuf en mochten we een kijkje in de school nemen. “Daar woont MIJN juf” vertelde Nóra ons de dagen erop wanneer we het huis van de juf passeerden. Nu maar hopen dat ze volgend jaar nog net zo enthousiast is, hihi ;)
Back to the basic.. we roepen het al jaren, nu gaat het echt beginnen. Spannend! Mooi om vanaf de echte basis te beginnen. Water opwarmen in een grote pan op het vuur om in bad te kunnen, heel veel maaien om een beetje overzicht te krijgen hoe groot het terrein eigenlijk is, een ietwat verlaten plek tot leven mogen brengen… we voelen ons vereerd en zien dit als een mooie kans. In Palatca lijkt het alsof je ver weg van de “drukke” wereld bent, maar eenmaal in de auto.. is de stad op een half uur afstand. 7 jaar lang zochten we naar zo’n plek en heel eerlijk; soms zakte de moed ons best even in de schoenen. Maar wie geduld heeft…
En vrees niet; we zijn niet van plan nog jaren ons water in een pan op te warmen om ons te kunnen wassen. Stap voor stap gaan we er wat moois van maken, en die boiler.. dat is één van de eerste stappen straks! 😉
Na de officiële aankoop, verbleven we nog een kleine week in Bontida. In eerste instantie twijfelden we of het wel handig was al in Palatca te verblijven. De tweekamerwoning (zonder werkende keuken), het achterstallige onderhoud.. we hadden zo onze redenen. Maar het heen en weer reizen vanuit mijn schoonouders maakten de dagen te lang/vermoeiend, daarnaast waren we meteen al verliefd op ons eigen plekkie. Dus al gauw besloten we de boel in te pakken en op eigen terrein te verblijven.
Wat hebben we hiervan genoten zeg! Bijzonder hoe een plek meteen als thuis kan voelen. Een goede sfeer hangt er op het terrein, in het dorp, de prachtige omgeving! Om ons meteen maar in het diepe te gooien, zijn we vanaf dag 1 gaan wandelen door het dorp heen. Zo leer je nog eens mensen kennen (en praatjes gingen toch al rond), we zijn gelukkig hartelijk ontvangen!
Ter voorbereiding op de emigratie volgend jaar, zijn we ook al op bezoek geweest bij de kleuterjuf en mochten we een kijkje in de school nemen. “Daar woont MIJN juf” vertelde Nóra ons de dagen erop wanneer we het huis van de juf passeerden. Nu maar hopen dat ze volgend jaar nog net zo enthousiast is, hihi ;)
Back to the basic.. we roepen het al jaren, nu gaat het echt beginnen. Spannend! Mooi om vanaf de echte basis te beginnen. Water opwarmen in een grote pan op het vuur om in bad te kunnen, heel veel maaien om een beetje overzicht te krijgen hoe groot het terrein eigenlijk is, een ietwat verlaten plek tot leven mogen brengen… we voelen ons vereerd en zien dit als een mooie kans. In Palatca lijkt het alsof je ver weg van de “drukke” wereld bent, maar eenmaal in de auto.. is de stad op een half uur afstand. 7 jaar lang zochten we naar zo’n plek en heel eerlijk; soms zakte de moed ons best even in de schoenen. Maar wie geduld heeft…
En vrees niet; we zijn niet van plan nog jaren ons water in een pan op te warmen om ons te kunnen wassen. Stap voor stap gaan we er wat moois van maken, en die boiler.. dat is één van de eerste stappen straks! 😉