oktober 2019:
"Geduld is een schone zaak"
Wanneer de herfstvakantie dan alweer begonnen is en ik besef dat het ondertussen alweer twee maanden geleden is dat we in Roemenië waren, kan ik maar één conclusie trekken: de Oost-Europese cultuur begint me langzaam in het bloed te vermenigvuldigen denk ik. Alles op z’n tijd dus, zelfs het schrijven van het blog.
Echter kreeg ik de afgelopen weken vaker de vraag hoe de plannen er eigenlijk voorstaan. Dat zette me weer even met beide benen op de grond… dus speciaal voor nieuwsgierige en trouwe lezers: een nieuw blog!
Het is even graven in m’n geheugen (die me door mijn huidige zwangerschap steeds vaker in de steek laat), maar “gelukkig hebben we de foto’s nog”.
Eind juli vertrokken we weer met de auto naar Roemenië. Waar we andere jaren vooral aan het begin van berggebieden keken in Roemenië, besloten we dit keer meer in de bekende omgeving van Adorján te gaan zoeken. Voor de kenners: het buitengebied tussen Cluj-Napoca en Gherla. Na een week tevergeefs rondkijken kwamen we zelf eigenlijk in een dipje. Jullie weten het, we zoeken zelf al zolang, op een gegeven moment ben je een beetje uitgezocht en wil je eens verder naar die volgende stap. Dus even zonder motivatie, besloten we een bezoekje te brengen aan het gemeentehuis in Cornesți. Dat bleek een verassend goede keuze te zijn geweest. De medewerkers waren erg enthousiast en besloten ons te helpen met zoeken. In een mum van tijd kwamen we in contact met bewoners van Stoiana.
Om een lang verhaal kort te maken; we zijn momenteel nog erg hard aan het duimen. Ja, we hebben dus (grote) interesse in een mooi stuk grond. Het is nog even afwachten óf alle papieren in orde zijn voordat wij zelf verder in actie kunnen komen. En tja, net zoals jullie op dit blog moesten wachten, zo zit dat dus ook met de papieren.. Hoelang het gaat duren? Niet te lang hopen we 😉
Stoiana zelf is een dorpje een klein stukje van de hoofdweg af tussen Cluj en Gherla. Mensen zijn vriendelijk, de sfeer is gemoedelijk, het oogt nog lekker boers maar je bent in een mum van tijd in de stad. En niet al te onbelangrijk voor Nóra (die nogal fanaat is van dieren) genoeg schapen, koeien en paarden in de buurt om te bewonderen! Voor ons lijkt het de perfecte plek dus.
Wat we nu doen? (On)rustig afwachten in Didam. Zoals jullie al lazen, ben ik zwanger van ons tweede kindje. Zo af en toe hebben we contact met de grondeigenaren in Stoiana. Wat zou het fijn zijn als dit HET dan echt is. Hoewel we ons enthousiasme aardig onder controle hebben (we hebben immers vaker op dit punt gestaan, waarbij we uiteindelijk teleurgesteld af moesten haken), kriebelt het toch steeds meer. Wat zou het mooi zijn als we verder kunnen!
Een fijne herfst allemaal!
Echter kreeg ik de afgelopen weken vaker de vraag hoe de plannen er eigenlijk voorstaan. Dat zette me weer even met beide benen op de grond… dus speciaal voor nieuwsgierige en trouwe lezers: een nieuw blog!
Het is even graven in m’n geheugen (die me door mijn huidige zwangerschap steeds vaker in de steek laat), maar “gelukkig hebben we de foto’s nog”.
Eind juli vertrokken we weer met de auto naar Roemenië. Waar we andere jaren vooral aan het begin van berggebieden keken in Roemenië, besloten we dit keer meer in de bekende omgeving van Adorján te gaan zoeken. Voor de kenners: het buitengebied tussen Cluj-Napoca en Gherla. Na een week tevergeefs rondkijken kwamen we zelf eigenlijk in een dipje. Jullie weten het, we zoeken zelf al zolang, op een gegeven moment ben je een beetje uitgezocht en wil je eens verder naar die volgende stap. Dus even zonder motivatie, besloten we een bezoekje te brengen aan het gemeentehuis in Cornesți. Dat bleek een verassend goede keuze te zijn geweest. De medewerkers waren erg enthousiast en besloten ons te helpen met zoeken. In een mum van tijd kwamen we in contact met bewoners van Stoiana.
Om een lang verhaal kort te maken; we zijn momenteel nog erg hard aan het duimen. Ja, we hebben dus (grote) interesse in een mooi stuk grond. Het is nog even afwachten óf alle papieren in orde zijn voordat wij zelf verder in actie kunnen komen. En tja, net zoals jullie op dit blog moesten wachten, zo zit dat dus ook met de papieren.. Hoelang het gaat duren? Niet te lang hopen we 😉
Stoiana zelf is een dorpje een klein stukje van de hoofdweg af tussen Cluj en Gherla. Mensen zijn vriendelijk, de sfeer is gemoedelijk, het oogt nog lekker boers maar je bent in een mum van tijd in de stad. En niet al te onbelangrijk voor Nóra (die nogal fanaat is van dieren) genoeg schapen, koeien en paarden in de buurt om te bewonderen! Voor ons lijkt het de perfecte plek dus.
Wat we nu doen? (On)rustig afwachten in Didam. Zoals jullie al lazen, ben ik zwanger van ons tweede kindje. Zo af en toe hebben we contact met de grondeigenaren in Stoiana. Wat zou het fijn zijn als dit HET dan echt is. Hoewel we ons enthousiasme aardig onder controle hebben (we hebben immers vaker op dit punt gestaan, waarbij we uiteindelijk teleurgesteld af moesten haken), kriebelt het toch steeds meer. Wat zou het mooi zijn als we verder kunnen!
Een fijne herfst allemaal!