2009 vs. 2019
De afgelopen tijd zie je overal op Facebook de “10 year challenge” voorbij komen. En hoewel ik normaal vaak bij dergelijke acties denk: wat is dit nu weer voor een onzin?, kan ik het dit keer niet laten om mee te doen.. op mijn eigen manier dan ;).
Precies 10 jaar geleden zaten we midden in de voorbereidingen voor de eerste (kerkelijke) uitwisseling met een groep jongeren uit Bontida. Als je me destijds had verteld dat ik mijn toekomstige man zou ontmoeten tijdens deze uitwisseling, dan zou ik waarschijnlijk heel hard gelachen hebben óf uit angst niet meer mee hebben gedaan met die hele uitwisseling. Maar goed.. dat terzijde.
Terwijl de Hongaars Roemeense jongerengroep met een glimlach zat te wachten om naar Nederland te kunnen komen in de zomer, waren wij geld aan het inzamelen om het grootste deel van de reis voor hen te betalen. Met gebakken cakes, gelukspoppetjes (waarvan het gros al snel kapot ging.. mijn excuus bij deze!) een rommelmarkt en nog veel (te) gekke acties haalden we geld op. En zo kwamen de Hongaars- Roemeense jongeren in de zomer naar Didam en Halle. Deze week was zo een denderend succes (vooral de spontane feestjes), dat we al gauw besloten om meteen het jaar daarop met de jongerengroep uit Nederland een bezoekje te brengen aan Bontida.
En zo kwam ik in 2010 voor het eerst in Roemenië. Enerzijds geschrokken van de grote verschillen, was ik meteen dol op het land vanaf het begin. De cultuur en natuur trokken mijn aandacht, maakte me nieuwsgierig naar meer! En tja, Adorján was natuurlijk ook een leuke motivatie om nog vaker terug te komen. Dat kwam er trouwens pas in 2012 van, waarbij we verliefd werden.
Dit blog gaat me niet om ons liefdesverhaal, ik ga jullie dan ook niet verder vermoeien met zoetsappige details. Het gaat me er wel om hoe een mens kan veranderen in 10 jaar tijd. Ik ben zelf zeker anders geworden. Ik heb een andere kijk op de wereld, de toekomst, het leven zelf, ik ben dankbaarder voor wat ik heb en weet beter waar het er voor mij als persoon om gaat in het leven. Die 10 jaar waren niet alleen maar leuk, laten we realistisch zijn, maar ik kijk er met trots op terug. En hoewel we 5 jaar geleden eigenlijk al hadden willen wonen en leven in Roemenië, heb ik zelfs dáár geen spijt van. De tijd in NL heeft ons sterker gemaakt als stel (en ondertussen familie) en we kijken op dit moment met veel enthousiasme, kriebel in de handen en een gezonde dosis spanning uit naar de komende jaren!