2. Sociaal bijgetankt
Woensdag 31 januari 2024
Wakker worden in je eigen bed, geeft toch telkens weer een geweldig gevoel. Voor het eerst vlogen we vorige week met de kids van Cluj- Napoca naar Dortmund, om daar met de opa Blom taxi naar Didam te gaan. En na een weekje genieten, zijn we vannacht weer thuisgekomen!
Het weekje Didam (met af en toe een uitstapje iets verder weg) was echt heerlijk, we zijn in die zin helemaal bijgetankt. En wat hebben we ook gelachen met de kinderen. Nóra herinnerde zich nog vrijwel alles. In de speeltuin probeerde ze nog indruk te maken op wat jongens “Ja, wij gaan met het vliegtuig naar huis en hij landt in onze achtertuin!”.
Voor Tóbiás was vooral veel een beetje vreemd. Het feit dat iedereen de “hallo-taal” spreekt (Nederlands dus), mensen die de hond uit laten (dat zie je niet in ons dorp, uiteraard wel in de stad) en elke ochtend beklag “moeten jullie niet uit bed om de kachel aan te steken?” om vervolgens om zich heen te kijken “Hebben ze hier wel een kachel?!.
Voor ons was het ook erg fijn. Waar we veel hebben gelachen en genoten, zit er natuurlijk ook een kern van waarheid in. Thuis zijn we voor ontbijt al druk in de weer: kachels aan, dieren verzorgen, alvast een pan met water op het kachelfornuis zetten zodat de dieren later water hebben (het vriest hier nog mooi).
Dat dát even niet hoefde, was ook fijn: voor ons het vakantiegevoel.
Waar het vorig jaar nog vreemd was om in “mijn” land op vakantie te gaan, voelde het dit keer echt fijn om even hier te zijn. We hebben ons echt verbaasd over de hoeveelheid vogels (veel ganzen gezien), de platte wereld (Nóra gekscherend in de speeltuin: “Ik zie een Hollandse heuvel!”) en de drukte overal (een dag waarop we vrijwel niemand spotten in de straat is niet heel ongewoon hier).
Of we Nederland missen? Nee het land zelf niet. Natuurlijk missen we wel familie en vrienden op z’n tijd! En… Kaas, haring, stroop & de Hema op de hoek.
Bij de kaasboer op de markt vroeg de verkoopster de kids of ze toevallig een plakje kaas lustten. Nóra dolenthousiast en Tóbiás?: “Nee ik wil geen kaas, en ik wil ook geen haring van je!”.
Nóra zag er trouwens wel een mooie handel in om Turta Dulce op de markt te verkopen van Didam. De winst wil ze dan graag gebruiken om kaas en vis van te kopen 😉.
Voor wie me kent, weet dat er vanaf de eerste keer dat ik naar Roemenië vloog, van alles mis kan gaan tijdens de reis. Deze traditie wordt nog altijd jaarlijks voortgezet, al kijken we er niet altijd naar uit. Dit keer was onze terugreis een bijzondere.
* Onze trein (om van Arnhem naar Dortmund te gaan) viel uit en zo moesten we een andere trein (+ andere overstap) maken. Geen ramp, wel ietwat onhandig.
* Bij Tóbiás sloeg de vermoeidheid toe tijdens de overstap en vanaf dat moment heeft hij de rest van de dag niet meer willen lopen, zo moe en een beetje grieperig dat hij was.
* De bus van het treinstation naar het vliegveld haalden we dankzij een ruziemakende man. Dat zorgde voor vertraging op de buslijn en hierdoor hadden wij tijd zat om de bus te halen!
* Op het vliegveld moest iedereen uit de gate om voor de tweede keer door de douane te gaan, omdat er een paar mensen de gate waren binnen gekomen zonder gecontroleerd te worden en wie dat waren?
* En onze vlucht vertrok anderhalf uur later dan gepland.
Achja.. normaal staan we ook wel eens in de file als we met de auto komen, maar ik ben blij dat we weer thuis zijn! En nu gaan we even lekker bijkomen van alle gezelligheid, tot gauw!
Het weekje Didam (met af en toe een uitstapje iets verder weg) was echt heerlijk, we zijn in die zin helemaal bijgetankt. En wat hebben we ook gelachen met de kinderen. Nóra herinnerde zich nog vrijwel alles. In de speeltuin probeerde ze nog indruk te maken op wat jongens “Ja, wij gaan met het vliegtuig naar huis en hij landt in onze achtertuin!”.
Voor Tóbiás was vooral veel een beetje vreemd. Het feit dat iedereen de “hallo-taal” spreekt (Nederlands dus), mensen die de hond uit laten (dat zie je niet in ons dorp, uiteraard wel in de stad) en elke ochtend beklag “moeten jullie niet uit bed om de kachel aan te steken?” om vervolgens om zich heen te kijken “Hebben ze hier wel een kachel?!.
Voor ons was het ook erg fijn. Waar we veel hebben gelachen en genoten, zit er natuurlijk ook een kern van waarheid in. Thuis zijn we voor ontbijt al druk in de weer: kachels aan, dieren verzorgen, alvast een pan met water op het kachelfornuis zetten zodat de dieren later water hebben (het vriest hier nog mooi).
Dat dát even niet hoefde, was ook fijn: voor ons het vakantiegevoel.
Waar het vorig jaar nog vreemd was om in “mijn” land op vakantie te gaan, voelde het dit keer echt fijn om even hier te zijn. We hebben ons echt verbaasd over de hoeveelheid vogels (veel ganzen gezien), de platte wereld (Nóra gekscherend in de speeltuin: “Ik zie een Hollandse heuvel!”) en de drukte overal (een dag waarop we vrijwel niemand spotten in de straat is niet heel ongewoon hier).
Of we Nederland missen? Nee het land zelf niet. Natuurlijk missen we wel familie en vrienden op z’n tijd! En… Kaas, haring, stroop & de Hema op de hoek.
Bij de kaasboer op de markt vroeg de verkoopster de kids of ze toevallig een plakje kaas lustten. Nóra dolenthousiast en Tóbiás?: “Nee ik wil geen kaas, en ik wil ook geen haring van je!”.
Nóra zag er trouwens wel een mooie handel in om Turta Dulce op de markt te verkopen van Didam. De winst wil ze dan graag gebruiken om kaas en vis van te kopen 😉.
Voor wie me kent, weet dat er vanaf de eerste keer dat ik naar Roemenië vloog, van alles mis kan gaan tijdens de reis. Deze traditie wordt nog altijd jaarlijks voortgezet, al kijken we er niet altijd naar uit. Dit keer was onze terugreis een bijzondere.
* Onze trein (om van Arnhem naar Dortmund te gaan) viel uit en zo moesten we een andere trein (+ andere overstap) maken. Geen ramp, wel ietwat onhandig.
* Bij Tóbiás sloeg de vermoeidheid toe tijdens de overstap en vanaf dat moment heeft hij de rest van de dag niet meer willen lopen, zo moe en een beetje grieperig dat hij was.
* De bus van het treinstation naar het vliegveld haalden we dankzij een ruziemakende man. Dat zorgde voor vertraging op de buslijn en hierdoor hadden wij tijd zat om de bus te halen!
* Op het vliegveld moest iedereen uit de gate om voor de tweede keer door de douane te gaan, omdat er een paar mensen de gate waren binnen gekomen zonder gecontroleerd te worden en wie dat waren?
* En onze vlucht vertrok anderhalf uur later dan gepland.
Achja.. normaal staan we ook wel eens in de file als we met de auto komen, maar ik ben blij dat we weer thuis zijn! En nu gaan we even lekker bijkomen van alle gezelligheid, tot gauw!
~..~..~..~..~..~..~..~..~..~..~..~..~..~..~..~..~..~..~..~
Heb je onze dichtbundel nog niet en ben je wel nieuwsgierig? Ondanks dat de dichtbundel gericht is op kinderen, is het ook zeker een aanrader voor volwassenen als je het mij vraagt. De puurheid van een kind is voor ons soms nog een grote leerschool, daar kunnen we echt nog veel van leren. De gedichten die ik schreef, zijn geschreven door de ogen van Nóra en Tóbiás. Hun kijk op de wereld en gebeurtenissen, zijn dus ook mooie lessen voor ons.
Aanschaffen? Dat kan! Klik op onderstaande link om het boek te bestellen.
Aanschaffen? Dat kan! Klik op onderstaande link om het boek te bestellen.