De zorg om en voor kinderen
Dat ik er na twee weken pas achter kom dat ik telefonisch helemaal niet bereikbaar ben, zegt al genoeg. We hebben er een bijzonder mooie, maar drukke tijd op zitten! De bereikbaarheid is ondertussen trouwens opgelost. De komende dagen gaan we vooral genieten van vrienden en familie en even onze rust pakken, voor zover dat lukt (dit is meestal nogal een uitdaging als we hier zijn).
Zoals jullie vast gemerkt hebben, probeer ik met mijn blogs vaak positieve en mooie kanten van Roemenië te laten zien. We weten immers allemaal dat het ook een land is van problemen, toch vind ik het jammer dat mensen vaak alleen aan de negatieve aspecten van het land denken wanneer ze over Roemenië horen. Het is realistischer als beiden aspecten naar voren komen, vandaar dat ik tegen de bergen minder mooi nieuws vaak positieve ervaringen deel. Het moet toch een beetje in balans gebracht worden!
Toch wil ik vandaag ook droevig nieuws toelichten. In Roemenië heerst al een hele poos de mazelen, vorige week was in het nieuws dat hieraan maar liefst 59 volwassenen/kinderen zijn overleden. Gelukkig heerst het niet in deze regio, dus wij zitten safe. Ik vind het heftig dat een gedeelte van de mensen het belang van de vaccinaties niet inziet (onwetendheid), een ander gedeelte van de mensen er bewust voor kiest niet te vaccineren (ondanks slechte woonomstandigheden) en vooral heftig dat de regering deze vaccins in een land als Roemenië niet verplicht.
Over kinderen gesproken, laat ik dit maar als onderwerp van dit blog aanhouden (alle nieuwtjes van deze reis in één blog vermelden, gaat me toch niet lukken). Veel mensen zijn ontzettend bezorgd als het om kinderen gaat. Zo krijgen we bijna dagelijks de vraag of Nóra niet wat koud gekleed is (ze heeft vaak alleen een rompertje aan met warm weer). Ook krijgen de tip om met haar midden in de zon te gaan staan (koelt ze niet af tenminste) en heb ik al een aantal jonge baby's gezien die met het warme weer er winters uitzagen. Arme minimensjes, wat mij betreft. Zo is toch ieder bezorgt op zijn eigen manier.
Een andere vraag die we ook vaak krijgen te horen is of Nóra nu een meisje of een jongen is. Erg grappig, wetende dat haar rompertjes er vaak wel meisjesachtig uitzien, twijfelen mensen toch erg. Dat we ervoor hebben gekozen hebben Nóra geen oorbellen te geven na de geboorte blijft een onbegrijpelijke keuze voor veel mensen. Vorige week beweerde een wildvreemde vrouw zelfs dat ze er zeker van was dat wij als ouders gewoon gehoopt hadden een jongen te krijgen en dat het ons vast was tegengevallen dat het een meisje bleek te zijn. Op zulke momenten moet ik wel erg lachen. Gelukkig kan en mag iedereen naar ons idee zelf kiezen wat hij het beste vindt voor zijn of haar kind :P En Nóra, meid.. je bent echt van harte welkom hoor!
Toen we vorige week op visite waren bij de zus van oma (wat was deze ontmoeting mooi zeg!), zei zij al dat het bijzonder was dat onze dochter alleen op haar buik sliep. Dat doen immers alleen de herders zei ze. Maar goed, nu vertelt ze wel vaker dingen die niet altijd serieus te nemen zijn, dus lieten we dit opmerkelijke bericht naast ons. Totdat een paar dagen geleden iemand ons precies hetzelfde vertelde, dat maakte ons toch enigszins nieuwsgierig. Na wat research blijkt de betekenis niet heel moeilijk te achterhalen. Herders slapen vaak op de buik zodat zij de kudde in de gaten kunnen houden. Dit is grappig genoeg ook van toepassing op Nóra. Ze slaapt immers op een schapenvacht en we nemen er regelmatig een paar mee naar Nederland. Onze kleine herder houdt vast alle vachten in de gaten!
En voor de nieuwsgierigen die verwacht hadden antwoord te krijgen of het ons gelukt is om iets te vinden voor de toekomst… mijn volgende blog gaat daar over. Nu zijn er vooral nog veel vraagtekens, ook voor ons ;-).
Zoals jullie vast gemerkt hebben, probeer ik met mijn blogs vaak positieve en mooie kanten van Roemenië te laten zien. We weten immers allemaal dat het ook een land is van problemen, toch vind ik het jammer dat mensen vaak alleen aan de negatieve aspecten van het land denken wanneer ze over Roemenië horen. Het is realistischer als beiden aspecten naar voren komen, vandaar dat ik tegen de bergen minder mooi nieuws vaak positieve ervaringen deel. Het moet toch een beetje in balans gebracht worden!
Toch wil ik vandaag ook droevig nieuws toelichten. In Roemenië heerst al een hele poos de mazelen, vorige week was in het nieuws dat hieraan maar liefst 59 volwassenen/kinderen zijn overleden. Gelukkig heerst het niet in deze regio, dus wij zitten safe. Ik vind het heftig dat een gedeelte van de mensen het belang van de vaccinaties niet inziet (onwetendheid), een ander gedeelte van de mensen er bewust voor kiest niet te vaccineren (ondanks slechte woonomstandigheden) en vooral heftig dat de regering deze vaccins in een land als Roemenië niet verplicht.
Over kinderen gesproken, laat ik dit maar als onderwerp van dit blog aanhouden (alle nieuwtjes van deze reis in één blog vermelden, gaat me toch niet lukken). Veel mensen zijn ontzettend bezorgd als het om kinderen gaat. Zo krijgen we bijna dagelijks de vraag of Nóra niet wat koud gekleed is (ze heeft vaak alleen een rompertje aan met warm weer). Ook krijgen de tip om met haar midden in de zon te gaan staan (koelt ze niet af tenminste) en heb ik al een aantal jonge baby's gezien die met het warme weer er winters uitzagen. Arme minimensjes, wat mij betreft. Zo is toch ieder bezorgt op zijn eigen manier.
Een andere vraag die we ook vaak krijgen te horen is of Nóra nu een meisje of een jongen is. Erg grappig, wetende dat haar rompertjes er vaak wel meisjesachtig uitzien, twijfelen mensen toch erg. Dat we ervoor hebben gekozen hebben Nóra geen oorbellen te geven na de geboorte blijft een onbegrijpelijke keuze voor veel mensen. Vorige week beweerde een wildvreemde vrouw zelfs dat ze er zeker van was dat wij als ouders gewoon gehoopt hadden een jongen te krijgen en dat het ons vast was tegengevallen dat het een meisje bleek te zijn. Op zulke momenten moet ik wel erg lachen. Gelukkig kan en mag iedereen naar ons idee zelf kiezen wat hij het beste vindt voor zijn of haar kind :P En Nóra, meid.. je bent echt van harte welkom hoor!
Toen we vorige week op visite waren bij de zus van oma (wat was deze ontmoeting mooi zeg!), zei zij al dat het bijzonder was dat onze dochter alleen op haar buik sliep. Dat doen immers alleen de herders zei ze. Maar goed, nu vertelt ze wel vaker dingen die niet altijd serieus te nemen zijn, dus lieten we dit opmerkelijke bericht naast ons. Totdat een paar dagen geleden iemand ons precies hetzelfde vertelde, dat maakte ons toch enigszins nieuwsgierig. Na wat research blijkt de betekenis niet heel moeilijk te achterhalen. Herders slapen vaak op de buik zodat zij de kudde in de gaten kunnen houden. Dit is grappig genoeg ook van toepassing op Nóra. Ze slaapt immers op een schapenvacht en we nemen er regelmatig een paar mee naar Nederland. Onze kleine herder houdt vast alle vachten in de gaten!
En voor de nieuwsgierigen die verwacht hadden antwoord te krijgen of het ons gelukt is om iets te vinden voor de toekomst… mijn volgende blog gaat daar over. Nu zijn er vooral nog veel vraagtekens, ook voor ons ;-).