7. Stop! Adem in... en weer door!
Wanneer de wekker gaat in de ochtend -rond half 6- dan stuift Adorján gauw zijn bed uit. Hij loopt een ronde over ons bedrijf. Verzorgt de kuikens, de hond, onze kat, checkt de planten in de tunnel en kijkt even rond wat er die dag prioriteit heeft qua werkzaamheden. Na die ronde komt hij weer terug naar het huis, met een lekkere kop koffie voor mij, terwijl ik in die tijd de kinderen goedemorgen heb geknuffeld en hen help met de ochtendroutine.
Ons druk maken om de opbrengsten uit de tuin doen we niet meer. Klinkt heel stoer.. dit is pas dag 3 dat we ons er niet meer druk om maken 😉 We werken al een jaar lang zo ontzettend hard en na een korte zelfreflectie (we zijn niet voor niet veel grieperig/ziek de laatste periode.) kwamen we al gauw tot de conclusie dat op deze manier werken niet toekomstbestendig voor ons is. Even in perspectief: we bezitten een kleine ha grond, dit is de grond inclusief gebouwen, tuin, speelplek voor de kids. Het grootste gedeelte is boomgaard, waarvan de opbrengst vorig jaar tegenviel. Wat er aan groentetuin overblijft, is niet heel veel, en al zou de oogst maximaal zijn: dan nog is de winst daarvan te weinig om als gezin van rond te komen.
Dus.. knop om, even terug naar de basis. Waar worden we blij van? Met welke motivatie zijn we hier gaan wonen? Wat willen we in de toekomst? Allemaal vragen, waar we zelf nog niet volledige antwoorden op kunnen geven. Het ondernemen is een proces waarin we ons constant blijven vormen.
We gaan verder onder de noemer “Field lab”. Door middel van uitproberen, onderzoeken en ervaren, is ons plan de boomgaard langzaam om te vormen tot voedselbos. De groentetuin is uiteraard een blijvertje, we streven naar een zo zelfvoorzienend mogelijk leven! Hoofdinkomsten zijn momenteel de koeken, dat willen we gaan uitbreiden door het bieden van activiteiten op eigen terrein.
Stap 1? Eerst onszelf weer bij elkaar rapen. Uitzieken (ik heb helaas longonsteking), weerstand opbouwen en zorgen dat de letterlijke basis op orde is. Onze woonruimte en tuin is daarbij een belangrijke factor. Opnieuw aanpoten dus, opruimen, ordenen en onszelf de tijd geven af en toe even uit te rusten. Maar de eerste effecten geven ons al een goed gevoel! Onze keuken hebben we van de week voorzien van keukendeurtjes. Ja je leest het goed.. had hij nog niet! Het oogt meteen al rustiger en die basis is fijn!
Dit alles doen we gezellig met de kinderen om ons heen. Helaas kunnen zij door verkoudheidsklachten nu niet naar school. Sinds een paar dagen ben ik daarom maar gestart met “de mamaschool” en met de succes: toen dit afgelopen donderdag niet doorging vanwege klusjes in de keuken, kreeg ik meteen wat klachten van de kids 😉.
Van de week hadden we een typisch Rigo momentje. Dat Molly -onze kat- drachtig was, dat hadden we al wel gezien de afgelopen periode. Maargoed.. wanneer komen de kittens dan? Afgelopen dinsdag was Molly al wat “vervelend”. Ze mauwde veel, liep constant voor onze voeten, wist haar rust niet te vinden. Weet je.. zo’n dag hebben we allemaal wel eens, dat dit de eerste tekenen waren van haar bevalling, besefte we ons pas laat. Eenmaal aan tafel in de avond, met de spinazie al op onze borden begon Molly wel echt veel te mauwen. Ze koos ervoor onder de kachel te liggen, direct naast onze eettafel. Adorján pakte voor de zekerheid maar wat stro, anders ligt het ook zo koud. Terwijl hij Molly voorzichtig op het stro legde, kwam de eerste kitten er al uit! Je begrijpt het: interessante live show! De kinderen hebben alles van dichtbij bekeken. Vonden het er wat vies uitzien toen Molly de placenta op smikkelde, maar wilden ook niets missen. En wat we deden na dit tafereel? Inderdaad: gewoon rustig ons bord leeg eten!
Nieuwtjes uit de tuin:
Heb jij vragen? Persoonlijk? Of juist om in een volgend blogverhaal te beantwoorden? Laat gerust van je horen! Bedankt voor je leestijd en nog een hele fijne dag!
Ons druk maken om de opbrengsten uit de tuin doen we niet meer. Klinkt heel stoer.. dit is pas dag 3 dat we ons er niet meer druk om maken 😉 We werken al een jaar lang zo ontzettend hard en na een korte zelfreflectie (we zijn niet voor niet veel grieperig/ziek de laatste periode.) kwamen we al gauw tot de conclusie dat op deze manier werken niet toekomstbestendig voor ons is. Even in perspectief: we bezitten een kleine ha grond, dit is de grond inclusief gebouwen, tuin, speelplek voor de kids. Het grootste gedeelte is boomgaard, waarvan de opbrengst vorig jaar tegenviel. Wat er aan groentetuin overblijft, is niet heel veel, en al zou de oogst maximaal zijn: dan nog is de winst daarvan te weinig om als gezin van rond te komen.
Dus.. knop om, even terug naar de basis. Waar worden we blij van? Met welke motivatie zijn we hier gaan wonen? Wat willen we in de toekomst? Allemaal vragen, waar we zelf nog niet volledige antwoorden op kunnen geven. Het ondernemen is een proces waarin we ons constant blijven vormen.
We gaan verder onder de noemer “Field lab”. Door middel van uitproberen, onderzoeken en ervaren, is ons plan de boomgaard langzaam om te vormen tot voedselbos. De groentetuin is uiteraard een blijvertje, we streven naar een zo zelfvoorzienend mogelijk leven! Hoofdinkomsten zijn momenteel de koeken, dat willen we gaan uitbreiden door het bieden van activiteiten op eigen terrein.
Stap 1? Eerst onszelf weer bij elkaar rapen. Uitzieken (ik heb helaas longonsteking), weerstand opbouwen en zorgen dat de letterlijke basis op orde is. Onze woonruimte en tuin is daarbij een belangrijke factor. Opnieuw aanpoten dus, opruimen, ordenen en onszelf de tijd geven af en toe even uit te rusten. Maar de eerste effecten geven ons al een goed gevoel! Onze keuken hebben we van de week voorzien van keukendeurtjes. Ja je leest het goed.. had hij nog niet! Het oogt meteen al rustiger en die basis is fijn!
Dit alles doen we gezellig met de kinderen om ons heen. Helaas kunnen zij door verkoudheidsklachten nu niet naar school. Sinds een paar dagen ben ik daarom maar gestart met “de mamaschool” en met de succes: toen dit afgelopen donderdag niet doorging vanwege klusjes in de keuken, kreeg ik meteen wat klachten van de kids 😉.
Van de week hadden we een typisch Rigo momentje. Dat Molly -onze kat- drachtig was, dat hadden we al wel gezien de afgelopen periode. Maargoed.. wanneer komen de kittens dan? Afgelopen dinsdag was Molly al wat “vervelend”. Ze mauwde veel, liep constant voor onze voeten, wist haar rust niet te vinden. Weet je.. zo’n dag hebben we allemaal wel eens, dat dit de eerste tekenen waren van haar bevalling, besefte we ons pas laat. Eenmaal aan tafel in de avond, met de spinazie al op onze borden begon Molly wel echt veel te mauwen. Ze koos ervoor onder de kachel te liggen, direct naast onze eettafel. Adorján pakte voor de zekerheid maar wat stro, anders ligt het ook zo koud. Terwijl hij Molly voorzichtig op het stro legde, kwam de eerste kitten er al uit! Je begrijpt het: interessante live show! De kinderen hebben alles van dichtbij bekeken. Vonden het er wat vies uitzien toen Molly de placenta op smikkelde, maar wilden ook niets missen. En wat we deden na dit tafereel? Inderdaad: gewoon rustig ons bord leeg eten!
Nieuwtjes uit de tuin:
- De wolf was op bezoek! Haha, flauw woordgrapje.. ik kon het niet laten! Valse meeldauw (een schimmelsoort, die op onze spinazie verscheen) wordt ook wel “Wolf” genoemd. We hebben afgelopen week daarom alle spinazie uit de tunnel gehaald. Gezond blad opgegeten, de rest wordt verbrand (om uitbreiding van de schimmel te voorkomen).
- Waarom een Field Lab? We zijn niet volledig biologisch, ecologisch en alhoewel sommige ideeën van de permacultuur interessant zijn: dit past ons ook niet volledig. We zijn eigenlijk vooral onszelf en een Field Lab is een -wat ons betreft- mooie benaming voor de onderzoeken die we op eigen terrein uitvoeren.
- De eerste rij tomaten is geplant in de volle grond. We zijn benieuwd! Vorig jaar kwam de woelmuis een aantal keer op bezoek en at de jonge planten op. Echter hadden we toen ook al een mulchlaag in de tunnel liggen. Daar wachten we nu even mee, tot de zomer echt begint.
- De stapel boomstammen in de achtertuin is bijna weggewerkt. Joska heeft geholpen met kloven. We overwegen nog een lading hout te laten brengen, dit jaar viel de winterkou nog mee en hadden we behoorlijk wat kou nodig.
- We genieten van de babyboom van onze dieren. We hebben rond de 30 kuikens, twee kittens van Molly en vandaag kwamen er 4 eendjes uit de eieren die we van Karla & Bobo apart hadden gehouden. Nu nog zorgen dat al het kleine grut de wilde beestenbende hier overleeft!
- Paardenbloemen heb ik geplukt en in een pot met olijfolie gedaan. Dit alles laat ik een poosje trekken, om er vervolgens zalf van te maken.
- De eerste 6 happy birds zijn verkocht en al ontvangen (of nog onderweg naar de nieuwe eigenaar!). Ontzettend leuk. Daarnaast heb ik de afgelopen tijd hier in de omgeving ook wat zelfgemaakte zeepjes verkocht.
- Van de appelsap die niet meer goed is (noem het maar pech 😉) gaan we appelazijn maken, deze is veelzijdig inzetbaar. Een paar druppels in het drinkwater voor de kippen, kan al voorkomen dat zij luis krijgen bijvoorbeeld.
Heb jij vragen? Persoonlijk? Of juist om in een volgend blogverhaal te beantwoorden? Laat gerust van je horen! Bedankt voor je leestijd en nog een hele fijne dag!