Roemeense lentekriebels
Maart is toch wel DE lentemaand. Langzaam verdwijnt de winter en begint de lente. Net zoals in Nederland, is dit in Roemenië ook goed merkbaar. Een erg mooie periode vind ik het zelf! Net zoals veel mensen, zijn bij mij de lentekriebels flink aanwezig!
Vijf jaar geleden alweer –in 2013- ontstond het begin van onze toekomstdromen. Als eindejaarsstudente aan de PABO kon ik kiezen voor de minor internationalisering. Dit kwam mij wel mooi uit, want –verliefd dat ik al was- kon ik stage lopen in Roemenië én Adorján beter leren kennen! Voor de minor heb ik bewezen dat jonge schoolkinderen (kleuters in dit geval) heel goed in staat zijn een vreemde taal te leren, zonder dat er ook maar iets vertaald wordt in de eigen moedertaal. Gewapend met mijn handpop Kimmie (ze ligt nu een beetje stoffig te wezen achter het schot, wachtend op een nieuw avontuur), allerlei spellen en Engels materiaal, heb ik een geweldige stageperiode mogen beleven.
In mijn vrije tijd ging ik met Adorján op pad. Wat een geweldige ervaring was het om met hem de streek door te reizen om voor het bedrijf van zijn ouders te verkopen. Waar ouders en bekenden (van ons beiden) vast en zeker hoopten dat we in deze periode erachter zouden komen dat onze relatie niet meer dan een vakantieliefde was, kwamen wij al snel tot de conclusie dat dit het was: wij hoorden bij elkaar. Oké, ik geef toe: dat ik binnen 3 maanden na mijn afstuderen een goodbye party gaf en meteen vertrok naar Roemenië om daar te wonen was ietwat snel en een tikkeltje naïef. Maar –hoewel veel mensen dit niet kunnen indenken- nog steeds ben ik verliefd op de velen verschillende kanten van Roemenië. Het trekt me enorm en hoewel ik het spannend vind, kan ik niet wachten om dit avontuur te starten. Samen natuurlijk met mijn lieve man en dochter!
Ja, het klopt.. de Roemeense lentekriebels zijn nu, 5 jaar later, alleen maar sterker geworden!
Klik op onderstaande knop om naar de fotopagina te gaan!
Vijf jaar geleden alweer –in 2013- ontstond het begin van onze toekomstdromen. Als eindejaarsstudente aan de PABO kon ik kiezen voor de minor internationalisering. Dit kwam mij wel mooi uit, want –verliefd dat ik al was- kon ik stage lopen in Roemenië én Adorján beter leren kennen! Voor de minor heb ik bewezen dat jonge schoolkinderen (kleuters in dit geval) heel goed in staat zijn een vreemde taal te leren, zonder dat er ook maar iets vertaald wordt in de eigen moedertaal. Gewapend met mijn handpop Kimmie (ze ligt nu een beetje stoffig te wezen achter het schot, wachtend op een nieuw avontuur), allerlei spellen en Engels materiaal, heb ik een geweldige stageperiode mogen beleven.
In mijn vrije tijd ging ik met Adorján op pad. Wat een geweldige ervaring was het om met hem de streek door te reizen om voor het bedrijf van zijn ouders te verkopen. Waar ouders en bekenden (van ons beiden) vast en zeker hoopten dat we in deze periode erachter zouden komen dat onze relatie niet meer dan een vakantieliefde was, kwamen wij al snel tot de conclusie dat dit het was: wij hoorden bij elkaar. Oké, ik geef toe: dat ik binnen 3 maanden na mijn afstuderen een goodbye party gaf en meteen vertrok naar Roemenië om daar te wonen was ietwat snel en een tikkeltje naïef. Maar –hoewel veel mensen dit niet kunnen indenken- nog steeds ben ik verliefd op de velen verschillende kanten van Roemenië. Het trekt me enorm en hoewel ik het spannend vind, kan ik niet wachten om dit avontuur te starten. Samen natuurlijk met mijn lieve man en dochter!
Ja, het klopt.. de Roemeense lentekriebels zijn nu, 5 jaar later, alleen maar sterker geworden!
Klik op onderstaande knop om naar de fotopagina te gaan!