Een weekend met een gouden randje
juli 2020
Zondagavond.. het weekend zit er alweer op. En hoewel zowel manlief als de kids flink verkouden zijn, was dit wel een weekend met een gouden randje. Toen we zaterdag even een frisse neus hadden gehaald, appte de moeder van Adorjan of we niet even konden videobellen. Ze bleek niet thuis te zijn, maar op visite bij de zus van Ado's oma. Oma is een aantal jaar geleden al overleden, maar jaarlijks proberen we nog even op visite te gaan bij haar zus. Wat een heerlijk mens is dat toch. Met haar 88 jaar weet ze zich nog altijd prima te redden en heeft ze praatjes voor 10. Gisteren ook "Zelfs Corona wil me nog niet naar de hemel sturen, dat geloof je toch niet?!" vertelde ze ons schaterend. Haar getekende gezicht, stralende ogen een warme glimlach.. bij deze vrouw voelt iedereen zich thuis. Bij het zien van haar gezicht, kwamen er gelijk mooie herinneringen in ons op. Bij Adorjan veel uit zijn jeugd, en ik denk dan vooral terug aan een van onze vele bezoekjes. Toen we daar eens logeerden, wilde ik m'n haar wassen met het water uit de put. En hoewel ik wist dat het hard water was, deed ik het toch. Roepend stond ze daar langs de kant, bang dat ik haar niet begreep. Wat hebben we gelachen!
Scherpe uitspraken zitten trouwens in de familie. Toen we oma ooit vertelden dat we naar Nederland zouden verhuizen voor een x aantal jaar, was het eerste wat ze met knijpende ogen tegen me zei "Als je maar niet denkt dat ik jullie ga bezoeken in Nederland, de enige verre reis die ik ga maken, is van mijn huis naar mijn graf". Je leest het al.. haar zus is nog altijd iets zachter qua karakter ;-)
Scherpe uitspraken zitten trouwens in de familie. Toen we oma ooit vertelden dat we naar Nederland zouden verhuizen voor een x aantal jaar, was het eerste wat ze met knijpende ogen tegen me zei "Als je maar niet denkt dat ik jullie ga bezoeken in Nederland, de enige verre reis die ik ga maken, is van mijn huis naar mijn graf". Je leest het al.. haar zus is nog altijd iets zachter qua karakter ;-)