10. Reisstruggle-tradities
Didam, 25 oktober 2021
Reizen… dat verloopt niet altijd even soepel bij ons. In 2012 had ik de eer deze knullige reistraditie te starten. Voor de eerste keer vloog ik alleen naar Roemenië. Bijna miste ik m’n vlucht door een lange file. Als laatste stapte ik het vliegtuig in, wat was ik blij dat ik het gehaald had! En zo gebeurt het ons wel eens vaker dat er iets niet goed gaat … pech met de auto, een verkeerde route of een acute blaasontsteking net voor vertrek en ga zo maar door.
Tóbiás zette deze reistraditie vorige week voort: een paar uur voor we Adorján weg zouden brengen naar het vliegveld kreeg Tóbiás namelijk de buikgriep; daar ging ons uitje om papa uit te zwaaien!
Ondertussen zit de werkweek in Roemenië er voor Adorján alweer op. Hij heeft veel kunnen doen en weer een aantal mensen gesproken waar we straks mee samen kunnen werken.
Als presentje nam Adorján alvast een paar tulpenbollen mee voor de buren in Palatka. Ook voor buurvrouw Juli. Ze vertelde Adorján dat een vos pas bij haar op visite was geweest; letterlijk. Toen hij eenmaal een paar kippen had gedood, kwam hij natuurlijk weer terug om te kijken of er nog meer te eten voor hem was. Hij had echter niet gezien dat Juli buiten zat. Toen hij langs haar heen glipte, schrok hij zo hard, dat hij haar huis in glipte! Juli schrok daar weer van en sloot de buitendeur. En zo zat de vos opeens gevangen in huis (gelukkig zaten de binnendeuren verder dicht). Je begrijpt.. daar werd de vos niet heel gelukkig van. Toen Juli uiteindelijk de buitendeur weer opende, wist hij al gauw zijn weg naar buiten te vervolgen.
Spannende bedoelingen daar in Palatka.. We zullen straks vast zelf ook het een en ander beleven. Maar -zoals ik en mijn collega’s ook vaak op school tegen leerlingen (en elkaar) zeggen – “nu = nu” gelukkig kunnen we niet in de toekomst kijken!
De komende weken gaan we ons richten op het maken van een jaarplan. Dat is nog een heel karwei, want de grond in Palatka is jaren niet bewerkt. Maargoed.. Een grove planning is wel belangrijk om overzicht te houden, er komen straks immers genoeg andere dingen op ons pad. Als het goed is ploegt de buurman in de komende weken al een deel van onze grond om, dat helpt ons weer in het voorjaar als we arriveren.
Dankbaar zijn we voor de mensen die op ons pad komen. (Oud)collega’s, (oud)buren, vrienden, familie en nieuwe contacten, we krijgen alle soorten hulp aangeboden. Het is mooi te ervaren dat nu onze eigen plannen concreet worden, doelgerichter, de puzzel daadwerkelijk steeds meer in elkaar begint te vallen. En hoewel die puzzel nog niet gelegd is en we af en toe vast even een puzzelstukje kwijt zijn of verkeerd neer leggen, het komt wel goed, daar hebben wij vertrouwen in!
Tóbiás zette deze reistraditie vorige week voort: een paar uur voor we Adorján weg zouden brengen naar het vliegveld kreeg Tóbiás namelijk de buikgriep; daar ging ons uitje om papa uit te zwaaien!
Ondertussen zit de werkweek in Roemenië er voor Adorján alweer op. Hij heeft veel kunnen doen en weer een aantal mensen gesproken waar we straks mee samen kunnen werken.
Als presentje nam Adorján alvast een paar tulpenbollen mee voor de buren in Palatka. Ook voor buurvrouw Juli. Ze vertelde Adorján dat een vos pas bij haar op visite was geweest; letterlijk. Toen hij eenmaal een paar kippen had gedood, kwam hij natuurlijk weer terug om te kijken of er nog meer te eten voor hem was. Hij had echter niet gezien dat Juli buiten zat. Toen hij langs haar heen glipte, schrok hij zo hard, dat hij haar huis in glipte! Juli schrok daar weer van en sloot de buitendeur. En zo zat de vos opeens gevangen in huis (gelukkig zaten de binnendeuren verder dicht). Je begrijpt.. daar werd de vos niet heel gelukkig van. Toen Juli uiteindelijk de buitendeur weer opende, wist hij al gauw zijn weg naar buiten te vervolgen.
Spannende bedoelingen daar in Palatka.. We zullen straks vast zelf ook het een en ander beleven. Maar -zoals ik en mijn collega’s ook vaak op school tegen leerlingen (en elkaar) zeggen – “nu = nu” gelukkig kunnen we niet in de toekomst kijken!
De komende weken gaan we ons richten op het maken van een jaarplan. Dat is nog een heel karwei, want de grond in Palatka is jaren niet bewerkt. Maargoed.. Een grove planning is wel belangrijk om overzicht te houden, er komen straks immers genoeg andere dingen op ons pad. Als het goed is ploegt de buurman in de komende weken al een deel van onze grond om, dat helpt ons weer in het voorjaar als we arriveren.
Dankbaar zijn we voor de mensen die op ons pad komen. (Oud)collega’s, (oud)buren, vrienden, familie en nieuwe contacten, we krijgen alle soorten hulp aangeboden. Het is mooi te ervaren dat nu onze eigen plannen concreet worden, doelgerichter, de puzzel daadwerkelijk steeds meer in elkaar begint te vallen. En hoewel die puzzel nog niet gelegd is en we af en toe vast even een puzzelstukje kwijt zijn of verkeerd neer leggen, het komt wel goed, daar hebben wij vertrouwen in!
|
Met trots delen we graag met jullie....:
..de tussenstand van onze Crowdfundingsactie: Website voor onze actie:
https://whydonate.nl/fundraising/Rigo/nl/ |