Palatca, maandag 20 maart 2023
Een nieuw blog! Voor mezelf schrijf ik vaak wat punten op, waar een blog over zou kunnen gaan. Dit keer zijn het zoveel verschillende punten, dat het zelfs voor mij nog een raadsel is hoe ik dit aan elkaar ga breien!
Allereerst bedankt voor alle reacties n.a.v. ons interview in de Gelderlander, Wij hebben dit als zeer positief ervaren! Daarbij ook een welkom aan nieuwe lezers! Leuk dat je meeleest 😉.
Zoals de afgelopen blogverhalen (en ook in de krant) te lezen was, houden wij regelmatig een actie. Zo overleed een maand geleden het paard van onze achterbuurman Joska, en geld voor een nieuw paard had hij niet. Geen paard = geen inkomen voor deze en dat idee vonden wij maar niets. We startte diezelfde dag dat zijn paard overleed nog een crowdfunding op, met succes! Het geld was vrij snel bij elkaar, het zoeken naar een paard bleek echter een flinke uitdaging. Adorján en Joska hebben heel wat uitstapjes gemaakt, op zoek naar een paard. Bij het ene adres bleek het paard toch niet te koop te zijn, bij een ander adres probeerde men een kreupel paard te verkopen en ga zo maar door. Op een gegeven moment zakte ook bij ons de moed een beetje in de schoenen. Op de terugweg van een mislukte paardenzoektocht, vroeg Adorján aan Joska: “zeg het maar.. zullen we hier links of rechts gaan om even rond te kijken? “Joska kende de weg er niet, dus zei maar op de gok “ga maar links!”. En zo reden de mannen met de auto over een onbekende weg, een nieuw dorpje tegemoet. Daar spraken ze wat mensen aan en warempel.. zij kenden wel iemand die misschien zijn paard te koop had. Al pratend met de eigenaar, bleek het paard inderdaad te koop te zijn. De rede? Hij had ondertussen een tractor gekocht en daarmee was voor hem het paard overbodig. Een testrit met paard en wagen volgde en gisteren was de dag dat we Joska wegbrachten om zijn nieuwe paard “Baba” met wagen en al op te halen. Baba blijkt een schat van een paard, vanmorgen kwamen ze al even langs om te buurten.
Joska weet van gekkigheid nog niet hoe hij ons moet bedanken. Hij bood eerst zijn kalf al aan als dank en wil het liefst dat we dagelijks 4 liter melk wegdrinken (hij blijft maar melk brengen als dank). Ontzettend lief, maar overbodig wat ons betreft, er zullen nog voldoende momenten komen dat Joska ons – met paard en wagen- kan helpen!
Het lenteweer treedt aan, de winter ebt langzaam weg. Momenteel maken we maar 1x per dag gebruik van de speksteenkachels in huis. Het voorraadhout voor aankomende winter is aangevuld, nu nog een houtopslag creëren. Het gesnoeide hout van de boomgaard is bijna allemaal versnipperd en zullen we gebruiken om looppaadjes aan te leggen in de groentetuin.
Ondanks het lenteweer, voelde de start van de lente voor onszelf een beetje als een valse start. Waar we heel druk zijn geweest een flinke voorraad koeken te maken voor een markt in Targu Mures, bleek de verkoop erg tegen te vallen helaas. Als klap op de vuurpijl werd er die week ook nog gestolen op de markt, een verlengsnoer weg en wat koeken.. We hopen maar dat de nieuwe eigenaar het écht nodig heeft. Naast koekenpech, liep het thuis ook effekes anders. Ik heb nog wat klachten van Covid en we hebben alweer de eerste teek moeten verwijderen bij Tóbiás dit keer. Bah!
Zoals altijd proberen we er wel een positieve draai aan te geven. Omdenken maar! Genoeg koeken op voorraad dus voor de komende week (zo kunnen we thuis lekker aan het werk) en de klachten n.a.v. tante Corrie geven mij verplichte rust en meer tijd om creatief aan de slag te gaan!
Het tekenprobleem moeten we serieus aanpakken. We zijn er ondertussen achter dat er hier in de buurt een bovengemiddeld aantal teken wonen/leven. Naast het versterken van onze eigen weerstand (want we zien het niet zitten elke maand een nieuwe antibioticakuur te starten, gaan we binnenkort een paar parelhoenders kopen. Zij zijn dol op teken, door hen stukje bij stukje het terrein te laten bewandelen, is het doel binnen een paar jaar een betere balans te creëren.
We zijn trouwens sinds een paar weken in het bezit van twee Indische Loopeenden: Bobo & Karla. Zij doen hun best het aantal slakken iets te verminderen. Wat een mooie (en grappige) beesten om naar te kijken! Ondertussen is het oppassen geblazen Molly (onze kat) heeft het niet alleen gemunt op muizen, maar ook de vogels trekken erg haar aandacht. Bobbie geniet er vooral van dat wij nu ook hele dagen buiten zijn, enthousiast & kwispelend is hij altijd bij ons in de buurt.
Nieuws uit de tuin:
En als laatste.. voor wie denkt: Hoe dan? Twee jonge kinderen, een koekenbakkerij, grote tuin, zoveel klussen rondom huis. Dat kan toch niet met z’n tweetjes? Dáár zijn we ondertussen zelf ook achter. Het is simpelweg teveel om met z’n tweeën ALLES op te pakken. Minimaal twee dagdelen per week hebben we sinds pas versterking van één medewerkster. Alhoewel we er zelf financieel nog niet heel breed voor staan, vinden we het wel belangrijk vooruitgang te blijven boeken en dat lukt op deze manier!
Twee stapjes achteruit, één grote vooruit en soms verdwalen we even op onze eigen route. Maar ach.. kiek dan wat we al voor elkaar gebokst hebben. Waar een wil is, is een weg!
Allereerst bedankt voor alle reacties n.a.v. ons interview in de Gelderlander, Wij hebben dit als zeer positief ervaren! Daarbij ook een welkom aan nieuwe lezers! Leuk dat je meeleest 😉.
Zoals de afgelopen blogverhalen (en ook in de krant) te lezen was, houden wij regelmatig een actie. Zo overleed een maand geleden het paard van onze achterbuurman Joska, en geld voor een nieuw paard had hij niet. Geen paard = geen inkomen voor deze en dat idee vonden wij maar niets. We startte diezelfde dag dat zijn paard overleed nog een crowdfunding op, met succes! Het geld was vrij snel bij elkaar, het zoeken naar een paard bleek echter een flinke uitdaging. Adorján en Joska hebben heel wat uitstapjes gemaakt, op zoek naar een paard. Bij het ene adres bleek het paard toch niet te koop te zijn, bij een ander adres probeerde men een kreupel paard te verkopen en ga zo maar door. Op een gegeven moment zakte ook bij ons de moed een beetje in de schoenen. Op de terugweg van een mislukte paardenzoektocht, vroeg Adorján aan Joska: “zeg het maar.. zullen we hier links of rechts gaan om even rond te kijken? “Joska kende de weg er niet, dus zei maar op de gok “ga maar links!”. En zo reden de mannen met de auto over een onbekende weg, een nieuw dorpje tegemoet. Daar spraken ze wat mensen aan en warempel.. zij kenden wel iemand die misschien zijn paard te koop had. Al pratend met de eigenaar, bleek het paard inderdaad te koop te zijn. De rede? Hij had ondertussen een tractor gekocht en daarmee was voor hem het paard overbodig. Een testrit met paard en wagen volgde en gisteren was de dag dat we Joska wegbrachten om zijn nieuwe paard “Baba” met wagen en al op te halen. Baba blijkt een schat van een paard, vanmorgen kwamen ze al even langs om te buurten.
Joska weet van gekkigheid nog niet hoe hij ons moet bedanken. Hij bood eerst zijn kalf al aan als dank en wil het liefst dat we dagelijks 4 liter melk wegdrinken (hij blijft maar melk brengen als dank). Ontzettend lief, maar overbodig wat ons betreft, er zullen nog voldoende momenten komen dat Joska ons – met paard en wagen- kan helpen!
Het lenteweer treedt aan, de winter ebt langzaam weg. Momenteel maken we maar 1x per dag gebruik van de speksteenkachels in huis. Het voorraadhout voor aankomende winter is aangevuld, nu nog een houtopslag creëren. Het gesnoeide hout van de boomgaard is bijna allemaal versnipperd en zullen we gebruiken om looppaadjes aan te leggen in de groentetuin.
Ondanks het lenteweer, voelde de start van de lente voor onszelf een beetje als een valse start. Waar we heel druk zijn geweest een flinke voorraad koeken te maken voor een markt in Targu Mures, bleek de verkoop erg tegen te vallen helaas. Als klap op de vuurpijl werd er die week ook nog gestolen op de markt, een verlengsnoer weg en wat koeken.. We hopen maar dat de nieuwe eigenaar het écht nodig heeft. Naast koekenpech, liep het thuis ook effekes anders. Ik heb nog wat klachten van Covid en we hebben alweer de eerste teek moeten verwijderen bij Tóbiás dit keer. Bah!
Zoals altijd proberen we er wel een positieve draai aan te geven. Omdenken maar! Genoeg koeken op voorraad dus voor de komende week (zo kunnen we thuis lekker aan het werk) en de klachten n.a.v. tante Corrie geven mij verplichte rust en meer tijd om creatief aan de slag te gaan!
Het tekenprobleem moeten we serieus aanpakken. We zijn er ondertussen achter dat er hier in de buurt een bovengemiddeld aantal teken wonen/leven. Naast het versterken van onze eigen weerstand (want we zien het niet zitten elke maand een nieuwe antibioticakuur te starten, gaan we binnenkort een paar parelhoenders kopen. Zij zijn dol op teken, door hen stukje bij stukje het terrein te laten bewandelen, is het doel binnen een paar jaar een betere balans te creëren.
We zijn trouwens sinds een paar weken in het bezit van twee Indische Loopeenden: Bobo & Karla. Zij doen hun best het aantal slakken iets te verminderen. Wat een mooie (en grappige) beesten om naar te kijken! Ondertussen is het oppassen geblazen Molly (onze kat) heeft het niet alleen gemunt op muizen, maar ook de vogels trekken erg haar aandacht. Bobbie geniet er vooral van dat wij nu ook hele dagen buiten zijn, enthousiast & kwispelend is hij altijd bij ons in de buurt.
Nieuws uit de tuin:
- Lieveheersbeestjes zijn in grote getalen bij ons keukenraam te vinden. We vangen ze daar en zetten ze buiten uit, in de hoop dat ze in onze tuin blijven. Ze zijn immers zo nuttig bij de bestrijding van o.a. luizen straks!
- In de volle grond in de tunnel is de spinazie, radijs & ui ondertussen gekiemd.
- In de tunnel hebben we op een verhoogd bed nog een Kweekkas gemaakt van oude ramen. Hier kiemen momenteel de tomaten, knolselderij, basilicum, peper, aubergine en kropsla.
- Een paar bomen staan ondertussen in de knop, klaar om te bloeien! Vorig jaar hebben we een aantal nachten de boomgaard verwarmd met vuurkorven, om de bloesemknoppen te beschermen. Dat is tot nu toe nog niet aan de orde, we houden het weer & de bomen in de gaten!
- De boomstammen in de boomgaard zijn gewit (met kalk, water en een beetje zout). Het witten zorgt ervoor dat het zonlicht weerkaatst en sapstromen in de boom minder snel op gang komen, zo kan je voorkomen (als je geluk hebt) dat een boom meteen al in de bloei schiet, terwijl er nog nachtvorst op komst is. Daarnaast helpt het ook tegen ongedierte.
- De bijenkasten zijn gecontroleerd en het gaat best goed! We hopen echter dat er voldoende natuur in de bloei komt in de hele omgeving, anders hebben we binnenkort zwermende volken.. (en dat wil je niet!).
- Waar vorig jaar de tulpenbollen waren opgegeten door woelmuizen, waren we dit jaar eigenlijk een beetje vergeten de bollen in de grond te doen. We denken echter dat dat ons geluk is geweest! In Januari heb ik de bollen in de tuin gepoot en ja hoor: langzaam komen ze nu allemaal boven.
- Belangrijke nieuwtjes van de kids: de eerste mier is gespot!! De boomstammen die nog gekloofd moeten zijn blijken een mooi klauterterrein te zijn. En met smart wachten we op kuikentjes! Nog 1 week geduldig wachten, dan hopen we de eerste barst in de eieren uit de broedmachine te spotten.
En als laatste.. voor wie denkt: Hoe dan? Twee jonge kinderen, een koekenbakkerij, grote tuin, zoveel klussen rondom huis. Dat kan toch niet met z’n tweetjes? Dáár zijn we ondertussen zelf ook achter. Het is simpelweg teveel om met z’n tweeën ALLES op te pakken. Minimaal twee dagdelen per week hebben we sinds pas versterking van één medewerkster. Alhoewel we er zelf financieel nog niet heel breed voor staan, vinden we het wel belangrijk vooruitgang te blijven boeken en dat lukt op deze manier!
Twee stapjes achteruit, één grote vooruit en soms verdwalen we even op onze eigen route. Maar ach.. kiek dan wat we al voor elkaar gebokst hebben. Waar een wil is, is een weg!