1. Leven in de toekomst
Donderdag 11 januari 2024
De kop is eraf, de start van een nieuw jaar. Over de start.. daar zullen we het maar niet te lang over hebben. Kortgezegd: na één dag kleuterschool, zijn de kids ziek thuis. Ofja.. “ziek” is eigenlijk een discutabel woord. Snot en snotverkouden zijn ze, sneller moe, ze hoesten als blaffende honden, dus naar school.. dat gaat helaas niet. Maar thuis spelen ze, ontdekken leren en zijn buiten in het heerlijke weer (-11 vandaag, maar o zo mooi, geen zuchtje wind!). Dus echt ziek kan je het niet noemen. Zelf zijn we ook niet topfit, de situatie dwingt ons tot “slow living” en dat is eigenlijk prima zo, toch ook wel hét voordeel van thuis leven en werken: het gaat soms gewoon even zoals het gaat en we kunnen nu die ruimte nemen om even aan onszelf te denken.
Wanneer we overleggen over de tuin en over de natuur in de buurt, vraagt Nóra zich hardop af of je in dat geval een “Aard-o-loog” bent. Prachtige term vind ik, die houden we erin. Wat mij betreft de job van de toekomst trouwens, en het sluit nog mooi aan op de agenda van politiek Europa als je het mij vraagt. Niet dat ik zo’n politiek geïnteresseerd persoon ben, eigenlijk niet. Ik ben eigenlijk meer van het “niet lullen maar aanpakken!” al klinkt dat voor sommigen van jullie misschien wat grof in de mond. Aardoloog.. een beetje meer rekening houden met elkaar (op de aarde), maar ook met daadwerkelijk de grond waar je op staat en leeft: de aarde zelf.
Over onze eigen aarde gesproken; ons stukje in Palatca. De komende maanden hebben we het plan behoorlijk wat struiken en bomen te planten in de boomgaard. Door de woelmuizen hier in de regio, is er een aanzienlijke kans dat een deel van de bomen het niet redt (de muizen vreten aan de wortels) en daarnaast duurt het na het planten (en succesvol wortelen) nog jaren voor ze een beetje groeien. Aanplanten dus.. we gaan ervoor: ons eigen voedselbos!
Nu het bakken van koeken even stil ligt, hebben we meer tijd om buiten te zijn. De groentetuin is bijna omgeploegd, een deel van de tuin zit zo verschrikkelijk vol met onkruid, dat we overwegen in dat deel dit jaar alleen maar pompoenen te planten. Door het grote blad, zal het onkruid minder kans hebben zich te ontwikkelen en sterft een deel van de wortelen in de bodem af.
En zo maken we plannen en hebben we -net als elk jaar-, zo onze voornemens. We weten ook dat vast niet alles gaat lukken dit jaar, maar we vinden het ook wel prima om te zien wat wel en niet kan. Alles staat en valt met inkomsten, onvoorziene kosten, het vinden van de juiste mensen, het weer, bestellingen van koeken enz. enz. Dat onvoorspelbare is niet altijd makkelijk, maar we vinden hier wel steeds beter onze weg in. Rondlopend in onze mooie grote tuin voel ik een vleugje trots, het gloeit van binnen. We hebben het meer dan prima en dat voelt goed!
Vanmorgen om half 8 stond er overigens een auto toeterend bij ons hek. Het was de zoon van de postbode die nog wat kaarten voor ons had. Kerstkaarten! Ze zijn aangekomen en het was werkelijk waar een feestje om dat nu te krijgen. Rond Kerst waren we nog zo ontzettend druk, nu in die rust was het juist sfeervol om ze stuk voor stuk open te maken en te lezen. Meteen werden er weer allerlei Kerstliedjes gezongen en we kregen nogal een serieuze vraag “Vieren ze in Nederland dan nu pas Kerst??”.
Leven in de toekomst… of je het nu met ons eens bent of niet, Roemenië en Nederland verschillend in elk geval één uur in tijd, dus dat wij leven in de toekomst is wel een feit 😉
Wanneer we overleggen over de tuin en over de natuur in de buurt, vraagt Nóra zich hardop af of je in dat geval een “Aard-o-loog” bent. Prachtige term vind ik, die houden we erin. Wat mij betreft de job van de toekomst trouwens, en het sluit nog mooi aan op de agenda van politiek Europa als je het mij vraagt. Niet dat ik zo’n politiek geïnteresseerd persoon ben, eigenlijk niet. Ik ben eigenlijk meer van het “niet lullen maar aanpakken!” al klinkt dat voor sommigen van jullie misschien wat grof in de mond. Aardoloog.. een beetje meer rekening houden met elkaar (op de aarde), maar ook met daadwerkelijk de grond waar je op staat en leeft: de aarde zelf.
Over onze eigen aarde gesproken; ons stukje in Palatca. De komende maanden hebben we het plan behoorlijk wat struiken en bomen te planten in de boomgaard. Door de woelmuizen hier in de regio, is er een aanzienlijke kans dat een deel van de bomen het niet redt (de muizen vreten aan de wortels) en daarnaast duurt het na het planten (en succesvol wortelen) nog jaren voor ze een beetje groeien. Aanplanten dus.. we gaan ervoor: ons eigen voedselbos!
Nu het bakken van koeken even stil ligt, hebben we meer tijd om buiten te zijn. De groentetuin is bijna omgeploegd, een deel van de tuin zit zo verschrikkelijk vol met onkruid, dat we overwegen in dat deel dit jaar alleen maar pompoenen te planten. Door het grote blad, zal het onkruid minder kans hebben zich te ontwikkelen en sterft een deel van de wortelen in de bodem af.
En zo maken we plannen en hebben we -net als elk jaar-, zo onze voornemens. We weten ook dat vast niet alles gaat lukken dit jaar, maar we vinden het ook wel prima om te zien wat wel en niet kan. Alles staat en valt met inkomsten, onvoorziene kosten, het vinden van de juiste mensen, het weer, bestellingen van koeken enz. enz. Dat onvoorspelbare is niet altijd makkelijk, maar we vinden hier wel steeds beter onze weg in. Rondlopend in onze mooie grote tuin voel ik een vleugje trots, het gloeit van binnen. We hebben het meer dan prima en dat voelt goed!
Vanmorgen om half 8 stond er overigens een auto toeterend bij ons hek. Het was de zoon van de postbode die nog wat kaarten voor ons had. Kerstkaarten! Ze zijn aangekomen en het was werkelijk waar een feestje om dat nu te krijgen. Rond Kerst waren we nog zo ontzettend druk, nu in die rust was het juist sfeervol om ze stuk voor stuk open te maken en te lezen. Meteen werden er weer allerlei Kerstliedjes gezongen en we kregen nogal een serieuze vraag “Vieren ze in Nederland dan nu pas Kerst??”.
Leven in de toekomst… of je het nu met ons eens bent of niet, Roemenië en Nederland verschillend in elk geval één uur in tijd, dus dat wij leven in de toekomst is wel een feit 😉