Als je van beren leren kan
Didam, 1 juli 2021
De beer.. voor ons in Nederland vooral een dier die we als knuffel in de winkel kopen of zien in een dierentuin. In Roemenië leven er nog veel bruine beren. Toen we twee jaar geleden aan het rondrijden waren in Roemenië, wist ik zeker dat ik in de verte een beer zag lopen (daar ben ik trouwens nog steeds van overtuigd). Met een auto achter ons (die duidelijk haast had) en Adorján naast me – die er nog steeds niet zeker van is dat het echt een beer was- , heb ik er helaas nooit een foto van kunnen maken.
Momenteel zijn er veel zorgen over de beren in Roemenië. Steeds vaker lees je nieuwsberichten waarin staat dat er beren op zoek zijn naar eten in de dorpen zelf, dit doen ze zelfs op klaarlichte dag. Je begrijpt dat zo’n beer geen behoefte heeft aan menselijk gezelschap, het is dan ook niet veilig voor mensen.
De discussie die nu ontstaat gaat over het doodschieten van de beren. Waar er al jaren een maximumaantal beren afgeschoten mag worden (om de populatie onder controle te houden), zijn de regels versoepeld. Officieel gezien moet er eerst gekeken worden of beren die voor overlast zorgen, verplaatst kunnen worden naar een ander natuurgebied (elders in de Wereld). Steeds vaker is het een feit dat beren gewoon neergeschoten worden, zonder eerst naar andere oplossingen te kijken.
Waar de kern van het probleem zit, is de illegale boomkap. Doordat er in Roemenië op grote schaal illegaal bomen worden gekapt (ook voor bekende houtmerken in West-Europa), wordt het leefgebied van de beer steeds kleiner. En hoewel het natuurlijk onveilig is voor de mensheid, is het niet meer dan logisch dat een beer in deze situatie verder gaat kijken naar plekken waar wel voldoende eten te halen is.
Lastige kwestie als je het mij vraagt, voor een oplossing staan er in elk geval nog veel “beren op de weg”. Hopelijk wordt het gauw onmogelijk om hout afkomstig van illegale boomkap op de markt te brengen. We willen ten slotte allemaal graag genieten van onze eigen plek…
Over onze plek gesproken.. nog een paar weken wachten; dan gaan we eindelijk voor een paar weken naar Roemenië. En spannend is dat natuurlijk best wel. Hoewel de foto’s van ons potentiele stuk grond er veelbelovend uit zien, zijn we nu toch wel toe aan een fysieke rondleiding.
Als het even kan, dan schrijf ik mijn volgend blog dus vanuit… Roemenië! 😉
Momenteel zijn er veel zorgen over de beren in Roemenië. Steeds vaker lees je nieuwsberichten waarin staat dat er beren op zoek zijn naar eten in de dorpen zelf, dit doen ze zelfs op klaarlichte dag. Je begrijpt dat zo’n beer geen behoefte heeft aan menselijk gezelschap, het is dan ook niet veilig voor mensen.
De discussie die nu ontstaat gaat over het doodschieten van de beren. Waar er al jaren een maximumaantal beren afgeschoten mag worden (om de populatie onder controle te houden), zijn de regels versoepeld. Officieel gezien moet er eerst gekeken worden of beren die voor overlast zorgen, verplaatst kunnen worden naar een ander natuurgebied (elders in de Wereld). Steeds vaker is het een feit dat beren gewoon neergeschoten worden, zonder eerst naar andere oplossingen te kijken.
Waar de kern van het probleem zit, is de illegale boomkap. Doordat er in Roemenië op grote schaal illegaal bomen worden gekapt (ook voor bekende houtmerken in West-Europa), wordt het leefgebied van de beer steeds kleiner. En hoewel het natuurlijk onveilig is voor de mensheid, is het niet meer dan logisch dat een beer in deze situatie verder gaat kijken naar plekken waar wel voldoende eten te halen is.
Lastige kwestie als je het mij vraagt, voor een oplossing staan er in elk geval nog veel “beren op de weg”. Hopelijk wordt het gauw onmogelijk om hout afkomstig van illegale boomkap op de markt te brengen. We willen ten slotte allemaal graag genieten van onze eigen plek…
Over onze plek gesproken.. nog een paar weken wachten; dan gaan we eindelijk voor een paar weken naar Roemenië. En spannend is dat natuurlijk best wel. Hoewel de foto’s van ons potentiele stuk grond er veelbelovend uit zien, zijn we nu toch wel toe aan een fysieke rondleiding.
Als het even kan, dan schrijf ik mijn volgend blog dus vanuit… Roemenië! 😉