Van de blub naar de zon
Palatca, Zaterdag 30 april
Hier in Palatca wonen we op kleigrond en daar moeten we soms nog even aan wennen. Zodra het regent, verandert de grond in blub en komt er al gauw wat van die blub in huis. Vloeren boenen dus! En dan is de vloer schoon.. Wandelt Bobbie vrolijk binnen met zijn vieze hondenpootjes. Achja.. Het went vast en uiteindelijk zal er vast een wandelpad komen, waardoor we minder last hebben van de blubber “ooit dan”.
Maar jullie lezen het al: gelukkig laat de zon zich ook regelmatig zien, en daar worden we vooral heel blij van. Heerlijk om buiten bezig te zijn. Wanneer we in de boomgaard werken, plukken de kinderen paardenbloemen en spelen ze bloemenwinkeltje. Zijn we voor op het terrein aan het werk (in de schuur of achter het huis) dan hebben de kinderen een berg met bakjes, lepeltjes, pannen enz. om lekkere moddertaartjes te maken of soep te maken “zogenaamd dan he?!” roept Nóra er altijd bij, ze is soms wat bang dat we echt zullen proeven.
Nog altijd ontdekken we dagelijks allerlei nieuws. Mieren hebben we in alle soorten, slakken zijn mega qua formaat, regelmatig zien we kleine hagedissen en vandaag zagen we een slang! Uiteindelijk bleek het om een hazelworm te gaan. Slangen.. ik had er vroeger al de kriebels van, maar laten we eerlijk zijn: Adorján was zo enthousiast en blij toen hij het beestje zag, dat ik toch ook even rustig heb staan kijken. Als die man van me er blij mee is, dan heeft dat vaak een goede reden! Ze schijnen dus nuttig te zijn. Nou vooruit, de hazelworm mag blijven. Naast allerlei klein wild, hebben we sinds deze week kippen! 7 kippen en een haan scharrelen vrolijk rond in de boomgaard, omheind door een schrikdraadnet. Geweldig vinden we het allemaal. Een paar keer per dag gaan we even kijken, bij de kippen in de ren natuurlijk. We observeren, kijken, voeren en (als het lukt er één te vangen) aaien we ze ook nog. Eén kip was van slag (of had een calcium te kort) en at alle eieren op die de andere kippen legden. Gisteren maakte ik een fopei voor deze kip, een ei met mosterd. Ook die werd enthousiast op gegeten, met luid protesterend gekakel nadien. Hopelijk werkt het en stopt deze kip met het opeten van de eieren!
Morgen is het hier in Roemenië moederdag. Een dag die uitgebreid gevierd wordt. Kinderen krijgen vanuit de kerk of vanuit school gedichten mee naar huis om te oefenen en moeten ze voordragen in de kerk én op school. Ook ons werd vriendelijk gevraagd een gedicht in te studeren. Na overleg met de juf hebben we er een heel kort gedichtje van kunnen maken, want hoewel Nóra een echte kletskous is, voor een groep presenteren lijkt ons nog wat teveel. Het voordragen van gedichten in de kerk, slaan we nog even over. Op school doen we gewoon een poging en als dat toch te spannend blijkt te zijn, dan hoeft het vooral niet. Moederdag.. Ik word het meest gelukkig van mijn mooie kinderen wanneer ze lekker zichzelf zijn, creatief, lachend, ontdekkend, spelend met af en toe een oprechte plakkerige zoen. Een paardenbloem als cadeautje erbij… daar kan geen gedicht tegenop 😉
Maar jullie lezen het al: gelukkig laat de zon zich ook regelmatig zien, en daar worden we vooral heel blij van. Heerlijk om buiten bezig te zijn. Wanneer we in de boomgaard werken, plukken de kinderen paardenbloemen en spelen ze bloemenwinkeltje. Zijn we voor op het terrein aan het werk (in de schuur of achter het huis) dan hebben de kinderen een berg met bakjes, lepeltjes, pannen enz. om lekkere moddertaartjes te maken of soep te maken “zogenaamd dan he?!” roept Nóra er altijd bij, ze is soms wat bang dat we echt zullen proeven.
Nog altijd ontdekken we dagelijks allerlei nieuws. Mieren hebben we in alle soorten, slakken zijn mega qua formaat, regelmatig zien we kleine hagedissen en vandaag zagen we een slang! Uiteindelijk bleek het om een hazelworm te gaan. Slangen.. ik had er vroeger al de kriebels van, maar laten we eerlijk zijn: Adorján was zo enthousiast en blij toen hij het beestje zag, dat ik toch ook even rustig heb staan kijken. Als die man van me er blij mee is, dan heeft dat vaak een goede reden! Ze schijnen dus nuttig te zijn. Nou vooruit, de hazelworm mag blijven. Naast allerlei klein wild, hebben we sinds deze week kippen! 7 kippen en een haan scharrelen vrolijk rond in de boomgaard, omheind door een schrikdraadnet. Geweldig vinden we het allemaal. Een paar keer per dag gaan we even kijken, bij de kippen in de ren natuurlijk. We observeren, kijken, voeren en (als het lukt er één te vangen) aaien we ze ook nog. Eén kip was van slag (of had een calcium te kort) en at alle eieren op die de andere kippen legden. Gisteren maakte ik een fopei voor deze kip, een ei met mosterd. Ook die werd enthousiast op gegeten, met luid protesterend gekakel nadien. Hopelijk werkt het en stopt deze kip met het opeten van de eieren!
Morgen is het hier in Roemenië moederdag. Een dag die uitgebreid gevierd wordt. Kinderen krijgen vanuit de kerk of vanuit school gedichten mee naar huis om te oefenen en moeten ze voordragen in de kerk én op school. Ook ons werd vriendelijk gevraagd een gedicht in te studeren. Na overleg met de juf hebben we er een heel kort gedichtje van kunnen maken, want hoewel Nóra een echte kletskous is, voor een groep presenteren lijkt ons nog wat teveel. Het voordragen van gedichten in de kerk, slaan we nog even over. Op school doen we gewoon een poging en als dat toch te spannend blijkt te zijn, dan hoeft het vooral niet. Moederdag.. Ik word het meest gelukkig van mijn mooie kinderen wanneer ze lekker zichzelf zijn, creatief, lachend, ontdekkend, spelend met af en toe een oprechte plakkerige zoen. Een paardenbloem als cadeautje erbij… daar kan geen gedicht tegenop 😉